Οι Αμφίβιοι Καταδρομείς, το Ulaq και οι φρεγάτες του ΠΝ.

Αφορμή για την παρούσα μελέτη, στάθηκαν οι νεότερες εξελίξεις του project που παρουσιάστηκε από τους γείτονες και δε μας έχει απασχολήσει ιδιαιτέρως, του μη επανδρωμένου ταχυπλόου (Ulaq) καθώς και η τοποθέτηση συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων επι των κορβετών Α69 (κλάσης Βurak ) του τουρκικού ναυτικού.

Ulaq

Προσφάτως διοργανώθηκε μια συνέντευξη τύπου, στην οποία μίλησε για το Ulaq, ο Project Manager Onur Yıldırım. Αναφέρθηκε ότι το πρωτότυπο θα πέσει στο νερό το Μάιο, καθώς οι δοκιμές που ξεκίνησαν τον Ιανουάριο, έχουν ολοκληρωθεί.

Αναφέρθηκε επίσης, ότι το σκάφος τελικά, αντέχει ταχύτητες 70 κόμβων, ενώ πέτυχε εμβέλεια 800 χιλιομέτρων. Έχει ικανότητα όρασης ημέρας / νύχτας, τουρκικής κατασκευής κρυπτογραφημένη υποδομή επικοινωνίας και κατασκευάζεται από προηγμένο σύνθετο υλικό. Μπορεί να καθοδηγηθεί από την ξηρά από οχήματα εμπορίου, από κεντρικούς σταθερούς σταθμούς ελέγχου ή πλωτές πλατφόρμες. Επιπλέον, θα έχει μεγάλο εύρος επικοινωνίας χάρη στη δυνατότητα δορυφορικής επικοινωνίας (SATCOM).

Το ULAQ έχει μήκος 11 μέτρα, πλάτος 2,70 μέτρα, μεικτό βάρος πλεύσεως τους 6 τόνους και ωφέλιμο φορτίο τους 2 τόνους. Θα είναι εξοπλισμένο με 4πλο εκτοξευτή κατευθυνομένων με laser ρουκετών των 2,75 ″ CİRİT και Laser Anti-Tank πυραυλικό σύστημα Long-range (L-UMTAS) με διπλό εκτοξευτή, τα οποία είναι προϊόντα του της Ροκετσάν.

Επίσης δήλωσε, ότι η εν λόγω πλατφόρμα διαθέτει κατάλληλη υποδομή για την ενσωμάτωση άλλων όπλων όπως το αντιαεροπορικό (Α/Α) SUNGUR και το STAMP. Η σειρά ULAQ αποτελείται από έξι οχήματα. Κατά σειρά: Οπλισμένο μη επανδρωμένο θαλάσσιο όχημα (SİDA), Intelligence Reconnaissance and Surveillance Electronic Warfare Vehicle (ISR & EW), Surface Fighting Vehicle (ASuW – G / M), Mine Countermeasure Vehicle (MCMV), Fire Fighting Vehicle (FiFi) και Submarine Defense War. Υπάρχει ένας ενδιάμεσος (ASW).

Ο Onur Yıldırım δήλωσε ακόμη, ότι το Electronic Warfare Vehicle (ISR & EW), το οποίο είναι ικανό για συλλογή πληροφοριών και επιτήρηση, βρίσκεται στα σχέδια αν και δεν είναι σαφή τα χρονοδιαγράμματά του. Η εν λόγω έκδοση σχεδιάζεται να πέφτει στο νερό από τις φρεγάτες TF-2000 που παράγονται σε εθνικό επίπεδο.

Είπε επίσης, ότι υπάρχει ενδιαφέρον από διαφορετικές χώρες για το ULAQ και πραγματοποιούνται επισκέψεις στο Ares Shipyard. Ακόμη δήλωσε ότι η SİDA, η πρωτότυπη πλατφόρμα της σειράς ULAQ, έχει ποσοστό επιτυχούς απόκρυψης 86%. Πρόσθεσε ότι υπάρχουν απορροφητικά χρώματα ραντάρ για το ULAQ. Αναφέρθηκε επίσης στην παρουσίαση ότι τα οχήματα της σειράς ULAQ μπορούν να συνεργαστούν με μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV).

Δήλωσε επίσης ότι στην ατζέντα τους είναι η ενσωμάτωση κατευθυνόμενων πυραύλων όπως το TRLG230 αντί του Atmaca σε μεγαλύτερες μη επανδρωμένες θαλάσσιες πλατφόρμες.

Ο Onur Yıldırım ολοκληρώνοντας την παρουσίασή του, ανέφερε:

“Θα φτάσουμε σύντομα στην ικανότητα παραγωγής πλοίων της τάξεως των 90 μέτρων.”

Σχετικά με το σταθμό ελέγχου, οι πληροφορίες που έχουμε από ανοιχτές πηγές, είναι οι κάτωθι: Η παραγωγή του παράκτιου σταθμού ελέγχου (SAKI), του ULAQ, έχει ολοκληρωθεί. Σχεδιασμένο ως μίνι βαν, το SAKI περιλαμβάνει μονάδα ελέγχου του σκάφους και κονσόλα ελέγχου των οπλικών συστημάτων. Είναι σχεδιασμένο και εξοπλισμένο για να λειτουργεί 24/7 με εξοπλισμό διαβίωσης των χειριστών και συστήματα, όπως μονάδες διανομής ισχύος, φωτισμό και κλιματισμό. Έχει αναπτυχθεί με αρχιτεκτονική που μπορεί να εγκατασταθεί γρήγορα, είναι εύκολο στη χρήση με φιλικές προς το χρήστη διεπαφές, υποστηρίζει ολόκληρη την οικογένεια προϊόντων ULAQ με την αρθρωτή δομή και τα συστήματά του.

Τα μυνήματα από τις δυο φωτό είναι ξεκάθαρα .

Η παροχή αμφίδρομης μεταφοράς δεδομένων με το ULAQ επιτυγχάνεται μέσω συνδέσμων δεδομένων Line of Sight (LOS) και Beyond Line of Sight (BLOS-SATCOM). Διαθέτει άμεση επικοινωνία και υποστηριζόμενη από το δίκτυο υποδομή λειτουργίας με πλατφόρμες και κέντρο ελέγχου εντολών μέσω διεπαφών KEMENT και TAFICS.

Ο AKSON Data Link, που αναπτύχθηκε από την Meteksan Defense για πλατφόρμες αεροναυπηγικής και επιτήρησης για μη επανδρωμένα και επανδρωμένα αεροσκάφη, με εύρος μεταφοράς δεδομένων άνω των 200 km, θα επιτρέψει κοινές επιχειρήσεις με UAV.

Στην τρέχουσα κατάσταση, ενώ ο σχεδιασμός και η παραγωγή εξοπλισμού SAKI έχει ολοκληρωθεί, το λογισμικό που παρέχει δυνατότητα αυτόνομης λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένων ελιγμών πλοήγησης και αποφυγής, και εξοπλισμένο με τεχνητή νοημοσύνη, υπό το φως των δεδομένων που λαμβάνονται από το ULAQ, το οποίο είναι σε δοκιμές πλοήγησης, έχει επίσης φτάσει στο στάδιο ολοκλήρωσης.

Οι διάφορες εκδόσεις του Ulaq που οι γείτονες σχεδιάζουν να ρίξουν στο νερό. Η Α/Α έκδοση θα πλησιάζει τα 50 μ μήκος και θα έχει ωφέλιμο φορτίο τους 8 τόνους. Από όλες τις εκδόσεις, εκτιμούμε οτι αυτή με τους δύο τορπιλοσωλήνες (πάνω φωτό) είναι η επόμενη που θα εμφανισθεί. Για τις υπόλοιπες εκδόσεις, εκτιμούμε οτι έχουν δρόμο ακόμη.

Εκσυγχρονισμός Α69:

Αν παρατηρήσει κανείς τα τεχνικά χαρακτηριστικά των Α69 που παρουσιάζονται στην πιο κάτω φωτογραφία,

συνειρμικά θα συνδυάσει ευθύς αμέσως το μήκος των κορβετών αυτών, με τη δήλωση του Onur Yıldırım, για απώτερο σκοπό δημιουργίας μη επανδρωμένων μήκους ως και 90μ.

Η επιχειρησιακή διάσταση του Ulaq:

Θέλοντας κάποιος να αποκωδικοποιήσει το σχεδιασμό των γειτόνων, καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο προσανατολισμός τους στις δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις και τα μη επανδρωμένα, είναι απόλυτος.

Μάλιστα, η περίπτωση των μη επανδρωμένων ταχυπλόων είναι απαλλαγμένη από κινδύνους εμπάργκο. Κι αυτό γιατί το ελεύθερο εμπόριο που σχετίζεται με ταχύπλοα είναι αστείρευτο. Εκτός αυτού, οι γείτονες διαθέτουν την τεχνολογία όλου του πακέτου οπλικών συστημάτων που θα τοποθετηθούν στο Ulaq, και μάλιστα είναι απαλλαγμένοι από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα UAVs τα οποία αφορούν τους κινητήρες και τα οπτικά – σκοπευτικά με συγκεκριμένο βάρος. Άρα λοιπόν, να είμαστε σίγουροι πως το project του Ulaq θα τρέξει γρήγορα.

Το Ulaq όμως, φέρνει στην επιφάνεια και κάτι άλλο. Οι γείτονες έχουν αντιληφθεί ότι στο Αιγαίο απλά δε μπορούν να τα βάλουν με τους αρχιτέκτονες, και αποφάσισαν να μας πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα που τους πλήρωσε ο Κανάρης κι ο Παπανικολής. Έχουν αποφασίσει να διεξάγουν ναυτικό ανταρτοπόλεμο από την Αλεξανδρούπολη ως το Καστελόριζο, με το να γεμίσουν τη θάλασσα με μη επανδρωμένα ταχύπλοα τα οποία σε πρώτο χρόνο θα φέρουν εντελώς αντιμετωπίσιμα όπλα όπως CIRIT και L- UMTAS και στο εντελώς προσεχές διάστημα, διπλό τορπιλοσωλήνα.

Όμως, ας μην παρασυρόμαστε από τα χαρακτηριστικά που δίνουν οι κατασκευαστές. Μιλάμε για ένα ταχύπλοο 11μ, το οποίο φυσικά και θα έχει περιορισμούς πλεύσεως (εκτιμούμε μέχρι 7 bf) και φυσικά λόγω των νησίδων – μικρονησίδων που υπάρχουν στο Αιγαίο και κατά συνέπεια τυφλών σημείων, η τηλεκατεύθυνσή του θα υπόκειται σε δυσκολίες.

Ο πιο πάνω χάρτης, παρουσιάζει τα τμήματα του Αιγαίου στα οποία εκτιμούμε πως θα υπάρχει δυνατότητα χρήσεως του Ulaq. Η γραμμοσκίαση έγινε με το χέρι και δεν έχει ακρίβεια χιλιομέτρου, οπότε σίγουρα θα υπάρχουν αστοχίες. Λαμβάνουμε όμως τη γενική εικόνα. Το πάχος της γραμμοσκίασης είναι 200 χλμ. δεδομένου ότι το Link μέσω του οποίου θα επιτυγχάνεται η τηλεκατεύθυνση (της Meteksan Defense) έχει αυτήν την εμβέλεια. (Θα τολμήσουμε και μια προφητεία. Μην παραξενευτούμε αν δούμε το Anadolu να μετατρέπεται σε φορέα ΤΒ3 και Ulaq)

Εντός της γραμμοσκιασμένης περιοχής τα Ulaq θα μπορούν (περιορισμένα από τις καιρικές συνθήκες όπως αναφέραμε πιο πάνω):

1. να επιχειρήσουν δικτυωμένα με τα UAVs (δείτε πιο κάτω φωτό), είτε λειτουργώντας ως spotters για λογαριασμό των UAVs (ώστε τα αεροχήματα να αποχωρούν μετά την άφεση των βομβών) ή να λαμβάνουν στοιχεία από τα UAVs και με βάση αυτά να εκτοξεύουν τα όπλα. Ξανατονίζουμε τους περιορισμούς λόγω καιρού. Όποιος έχει πλεύσει στο Αιγαίο με 6αρι αντιλαμβάνεται τι αναφέρουμε.

2.  να επιτίθενται σε ομάδες με σκοπό τον κορεσμό των αμυντικών συστημάτων των Μονάδων Επιφανείας μας.

Εδώ θα σταθούμε.

Από την ΔΕθ έως σήμερα, έχουν γραφτεί τόμοι στον ειδικό τύπο σχετικά με τον αριθμό των Α/Α πυραύλων που θα πρέπει να φέρουν οι νέες ΦΓ. Τον κίνδυνο όμως από τέτοιου είδους συστήματα τον έχουμε σκεφτεί;

Μία ομάδα από 4 Ulaq που συνολικά θα φέρουν 16 Cirit και 8 L-Umtas, κινούμενη σε δύο κατευθύνσεις εναντίον μιας κλάσεως Ρουσέν ή μιας ΦΓ, πως θα αντιμετωπισθεί;

Από το χάρτη που αναρτήσαμε πιο πάνω (έστω και πρόχειρο) γίνεται κατανοητό, ότι οι γείτονες θα προσπαθήσουν να πλήξουν εγκαταστάσεις κλειδιά ( Λήμνος, Σκύρος, Αλεξανδρούπολη), ίσως προσπαθήσουν να πλαγιοκοπήσουν τις οδούς ανεφοδιασμού του ΄Δ Σ.Σ, αλλά προπαντώς θα προσπαθήσουν να εκτοπίσουν της Μονάδες Επιφανείας του Στόλου πολύ ανατολικότερα.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ:

Όπως έχουμε ξαναπεί, η αντιμετώπιση των μη επανδρωμένων απαιτεί τη κατάρτιση ενός πολυεπίπεδου – πολυφασματικού σχεδίου που όμως έχει έναν κοινό παρανομαστή, την άρνηση πρόσβασης περιοχής, μέσω της δικτύωσης όλων των διαθέσιμων συστημάτων ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ, ΛΣ – ΕΛΑΚΤ.

Όμως, στην παρούσα μελέτη, εμείς θα προσεγγίσουμε δυο από όλες αυτές τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν.

• Spike Naval / Alas Naval

Εάν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ο ΕΣ υπέγραψε για προμήθεια Spike NLOS, τότε είναι αμαρτία (και μάλιστα θανάσιμη), να μην προχωρήσει και το ΠΝ στην προμήθεια της ναυτικής έκδοσης. Με βεληνεκές 32 χλμ, κανένα Ulaq δεν πρόκειται να πλησιάσει. Και τα όνειρα των γειτόνων τελειώνουν εκεί.

Πάνω, διαφημιστικό βίντεο της Rafael σχετικά με το SPIKE Naval NLOS. Παρατηρήστε το μέγεθος του σκάφους φορέα που κατά την άποψή μας δεν ξεπερνάει τα 40 μέτρα.

Κάτω, τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Με βάρος μόλις 1650 κιλά το σύστημα μπορεί να τοποθετηθεί σχεδόν σε όλα τα σκάφη του ΠΝ και σε πολλά από αυτά του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ.

Αυτά είναι τα οπλικά συστήματα που θέλουμε από τους Ισραηλινούς κι όχι νέα τυφέκια.

Εξάλλου, οι Σέρβοι ανέπτυξαν σε συνεργασία με τους Εμιρατιανούς τον Alas C με βεληνεκές 25χλμ, αλλά με δέσμευση αυτό να φθάσει τα 50 ως 60 χλμ. Θα άξιζε τον κόπο να προσεγγιστούν.

• Eπιχειρήσεις αντιανταρτοπολέμου.

Όταν μιλάμε για ανταρτοπόλεμο αυτομάτως θα πρέπει να μιλάμε και για αντιανταρτοπόλεμο.

Οι μόνες κατάλληλες δυνάμεις για την εκτέλεση τέτοιων αποστολών είναι οι Δυνάμεις Καταδρομών. Προσφάτως παραλήφθηκαν τα νέα ταχύπλοα των ΕΤΕΘ των οποίων τα χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι επ’ αυτών θα τοποθετηθούν έστορες για πυροβόλο των 12,7 χιλ.

Εδώ δημιουργούνται τρία ερωτήματα:

• Οι συγκεκριμένοι έστορες είναι οι φερόμενοι από τα Magna και απλά θα μεταφερθούν στα νέα ταχύπλοα ή πρόκειται για νέους οι οποίοι θα μπορούν να φέρουν και πολυβομβιδοβόλα GMG; Δεν είναι κρίμα τη στιγμή που περνάμε σε αναβάθμιση των ταχυπλόων μέσων, στο κομμάτι του φερόμενου οπλισμού να παραμένουμε είκοσι χρόνια πίσω ; [το Λιμενικό με την τοποθέτηση τηλεχειριζόμενων πυργίσκων οπλισμού στα δυο τελευταία αποκτήματά του, δείχνει το δρόμο (δείτε εδώ)]
• Υπάρχει η δυνατότητα αφαίρεσης των πίσω καθισμάτων και τοποθέτησης στο χώρο αυτό, διπλού ή τετραπλού εκτοξευτή κατευθυνομένων βλημάτων (πχ Hydra ή Spike/Alas;) Η ηγεσία των Καταδρομών έχει υπόψην της αυτές τις επιλογές;
• Υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει όγκος αποθέματος από τις απλές Hydra που φέρονται από τα Apache / Kiowa και με ένα απλό κιτ, αυτές μετατρέπονται σε κατευθυνόμενες (δείτε το πιο κάτω βίντεο από το 03:10 και μετά).

Δεν υπάρχουν καταλληλότερα τμήματα από αυτά των Αμφιβίων Καταδρομών που μπορούν να αναλάβουν αποστολές ναυτικού αντιανταρτοπολέμου.
Πολύ απλά, διότι έχουν συλλέξει τεράστια εμπειρία στη θάλασσα του Αιγαίου, γνωρίζουν το έδαφος των νησιών, έχουν το know how των ταχυπλόων και πάνω απ’ όλα είναι εκπαιδευμένοι σε αποστολές JTAC (διαβάστε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα εδώ).

Πάνω, Έλληνας Special Forces Operator με ειδικότητα JTAC, σε συνεργασία με αντίστοιχους Αμερικανούς στο Αιγαίο. Στο σακίδιο φέρει τον κατάλληλο Σταθμό Ασυρμάτου ώστε να επικοινωνεί με τα ιπτάμενα μέσα και στο μανίκι τον Αη Γιώργη τον Τροπαιοφόρο.

Κάτω, Επιθετικό Ελικόπτερο AH 64+ , σε συνεργασία με JTACs.

Αυτό που θέλουμε να πούμε, είναι ότι οι Αμφίβιοι Καταδρομείς μπορούν κάλλιστα να αναλάβουν αποστολές άρνησης πρόσβασης περιοχής σε συστήματα όπως το Ulaq και με αυτόν τον τρόπο να γίνουν η Δύναμη Ασφαλείας των Μονάδων Επιφανείας.

Θα ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικό, ένα σύστημα δικτύωσης που να περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω και ενδεχομένως δυνατότητα επικοινωνίας με τα Kiowa και τα οπλισμένα Τ6 .

Επίλογος:

Η νέα μορφή πολέμου, ΑΠΑΙΤΕΙ, τη δικτύωση όλων των διαθεσίμων οπλικών συστημάτων και των εκσυγχρονισμό των τακτικών και των αποστολών με βάση αυτό που επιδιώκουμε να επιτύχουμε κι όχι σκεπτόμενοι κλαδικά. Επιπλέον, η πρόοδος της τεχνολογίας, μας δίνει τη δυνατότητα με χαμηλό κόστος να αναμορφώσουμε παλαιά οπλικά συστήματα και να τα εκμεταλλευτούμε (δείτε την εξαιρετική παρουσίαση του καθηγητού κ. Κ. Γρίβα, εδώ).

Παρότι η εγχώρια αμυντική βιομηχανία έχει μείνει πίσω, οι συνεργασίες που η πατρίδα μας έχει επιτύχει μας δίνουν τη δυνατότητα να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Ας εκμεταλλευτούμε τις συνεργασίες αυτές. Δε μπορούμε να φανταστούμε εταίρους όπως η Elbit που θα λάβει 1,8 δις για το Κέντρο Αεροπορικής Εκπάιδευσης, να μη δεχθούν να μας δώσουν το know how της κατασκευής τηλεχειριζόμενων πύργων ή εκσυγχρονισμού των L70 / Zu 23. Δεν αποτελεί πρωτεραιότητα το νέο τυφέκιο (διέρευσαν φήμες πως το κόστος θα πλησιάσει τα 400.000.000€ !!!), αλλά λύσεις όπως αυτές που προαναφέρθηκαν.

---

Η παρούσα ανάλυση δεν διεκδικεί το αλάθητο, αλλά αποτελεί την αφορμή για γόνιμη συζήτηση.

---