του Αντγου Κωνσταντίνου Ζαζιά
Επιτίμου Αρχηγού ΓΕΣ
Απο τις ηρωϊκότερες ,”νικηφόρες” ήττες της Ιστορίας.
Μετά τις Θερμοπύλες, τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο, στην ψυχή κάθε Στρατιώτη,Παγκοσμίως. 2500 χρόνια από την επικότερη μάχη, από το αιώνιο σύμβολο ηρωισμού και αυταπάρνησης. 2500 χρόνια από το αιώνιο μάθημα, που διδάσκει ότι η Δόξα και η Αρετή έχουν μεγαλύτερη σημασία από την Νίκη.2500 χρόνια από τις Θερμοπύλες και κανένας επίσημος παράγοντας, καμία δημόσια τηλεόραση δεν αναφέρουν λέξη………
Μέσα στην απόλυτη αφωνία και την απαξίωση της Ιστορίας, μέσα στην ψυχή μας ηχούν δυνατά οι λέξεις :
«Ὦ ξεῖν᾿, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι»
Στις 7- 9 Αυγούστου 480 π.Χ. θεωρείται ως η επικρατέστερη ημερομηνία για την επική Μάχη των Θερμοπυλών, όπου οι τρομακτικώς υποδεέστερες αριθμητικώς ελληνικές δυνάμεις, υπό τον Βασιλέα της Σπάρτης Λεωνίδα (300 Σπαρτιάτες, 700 Πλαταιεις και 400 Θηβαίους) αντέταξαν τρομερή αλλά άπελπι αντίσταση κατά των Περσών του Ξέρξη στο εξαιρετικώς στενό – τότε – σημείο των Θερμοπυλών.
Πολλοί είναι αυτοί που θέτουν ως ημερομηνία της μάχης τον Σεπτέμβριο, αλλά νεότερες μελέτες ιστορικών την τοποθετούν στις 9 Αυγούστου το τέλος της καθώς θα ήταν πρακτικώς αδύνατο μία τέτοια στρατιά, όπως η περσική, να κινηθεί από της Θερμοπύλες στην Αττική, να κάψει την Αθήνα και οι μεν Αθηναίοι να έχουν καταφύγει στα νησιά του Σαρωνικού, ο δε στόλος να έχει συγκεντρωθεί στη Σαλαμίνα και όλα αυτά εντός ενός 10ημέρου περίπου. Έτσι έχουμε καταλήξει να θεωρούμε ότι η Μάχη των Θερμοπυλών πραγματοποιήθηκε στις αρχές Αυγούστου (7-9 του μηνός).
ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ , όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώση τα όπλα, του απήντησε το περίφημο «μολών λαβέ»! Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν πολλοί την ιδιαίτερη σημασία των λέξεων αυτών της Eλληνικής, οδήγησε τους «μεταφραστές» να το αποδώσουν ως «έλα να τα πάρεις»! Όμως ο Λεωνίδας ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΑΥΤΟ. Διότι ήταν Λάκων και διότι εννοούσε το Λακωνικό αυτονόητο. Αν εννοούσε αυτό, που λένε ελαφρά τη καρδία οι μη σχετικοί με την γλώσσα, τότε θα έλεγε «ελθών λαβέ» και όχι «μολών λαβέ». Το ρήμα «μολώσκω», που τρέπεται σε «βλώσκω», έχει αόριστο «έμολον»και την μετοχή αορίστου «μολών». Γνωρίζουμε βεβαίως ότι στην Aρχαία Eλληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα. Για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πηγαίνω» υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας είχε μία ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δήλωνε κάτι λίγο διαφορετικό. Έτσι το ρήμα «βλώσκω» σημαίνει έρχομαι κάπου, πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, το θάρρος ψυχής.
Όταν λοιπόν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη «μολών λαβέ», δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις» αλλά «βρες πρώτα το θάρρος και έλα να τα πάρεις»,«ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ, ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ»! Η μετοχή βεβαίως είναι υποθετική και η φράση αποδίδει υποθετικό λόγο. Όμως το μήνυμα ήταν σαφές. «Αν σου κοτάει, έλα». Και φυσικά αυτή η επίδειξη θάρρους ήταν συνέχεια της ατειχίστου πόλεως, η οποία δήλωνε ότι τα τείχη είναι για τους άλλους.
Για τους Λάκωνες, «τείχη είναι τα σώματα των στρατιωτών μας και των γυναικων μας»! Η πολεμική αρετή σε όλο της το μεγαλείο! Φυσικά δεν υπολλείποντο την πολεμική αρετή και οι υπόλοιποι έλληνες των διαφόρων πόλεων – Κρατών και τούτο διότι ήσαν όμαιμοι – ομόθρησκοι – ομόγλωσσοι και ομότροποι . Οι έννοιες πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια ήσαν αυτές που έδιναν το πνευματικό και ηθικό περιεχόμενο στην πολεμική αρετή των Ελλήνων. Υπέρ βωμών και εστιών εμάχοντο ανέκαθεν οι Έλληνες.
Οι βωμοί λατρείας (θρησκεία) και οι εστίες (τόπος και οικογένεια) ήσαν τα ιερά που υπερασπίζονταν.Η αρετή αυτή των Ελλήνων από τε σοφίης κατεργασμένη και νόμου ισχυρού (Ηρόδοτος ΙΙ 102) έθετε την πατρίδα και τους θεσμούς της υπεράνω όλων και παρέμεινε αναλλοίωτος από τα βάθη των αιώνων έως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η αρετή αυτή είχε δε ως συνέπεια την αδιάσπαστη συνέχεια του Ελληνικού Εθνους σε μια μεγαλειώδη διαδρομή, της οποίας η αρχή χάνεται μέσα στην αχλύ των προϊστορικών μύθων. Εξέφραζε την σταθερή απόφαση των Ελλήνων να ζήσουν ελεύθεροι, προασπίζοντες τις υψηλές αξίες του ασύγκριτου πνευματικού των πολιτισμού.Η μάχη των Θερμοπυλών αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές μάχες στην ελληνική και στην παγκόσμια ιστορία. Κυρίως όμως από ηθική άποψη είναι λαμπρό παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στην πατρίδα.
Η μάχη έδειξε τα πλεονεκτήματα της στρατιωτικής εκπαίδευσης των Σπαρτιατών, του καλύτερου εξοπλισμού και της έξυπνης χρήσης της διαμόρφωσης του εδάφους. Παράλληλα το μήνυμα που έστειλαν στα πέρατα της γης οι Ελληνες στις Θερμοπυλες ,παραμένει ακόμα ισχυρό και διαχρονικά επίκαιρο: Οι Έλληνες δεν υποτάσσονται και δεν υποκλίνονται σε κανέναν. Μήνυμα εξόχως επίκαιρο και για την σύγχρονη εποχή εις την οποία η πατρίδα μας δοκιμάζεται κάτω από τις απάνθρωπες επιταγές των δανειστών μας αλλα και του ταραξία γείτονα .Σύμφωνα με τον Χάνσον, «η ελευθερία ήταν η κύρια ιδέα για τους Έλληνες και οδήγησε στην αντίσταση τους στις Θερμοπύλες, στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές».
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ όλοι να δώσουμε στα παιδιά μας τις υψηλες αρχές του γένους μας και να τα οδηγήσουμε στα νάματα του Λεωνιδα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου , του Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη, του Παύλου Μελα ,του Βελησσαρίου , του Δαβάκη , του Κατούντα – Του νέου Λεωνιδα της Κερύνειας , να τα γαλουχήσουμε με το φρόνημα του Ευρώτα , της Σπάρτης…….. Οφειλουμε να τους κάνουμε Κρυφό Σχολειό, για να τους μάθουμε όσα το φανερό σχολείο κρύβει. Να τους μάθουμε να γίνουν άνθρωποι «ιαματικοι και ανάργυροι» .
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ , ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ , ΠΟΥ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ , ΝΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ , ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ …..
Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης, έγραψε το ποίημα «Θερμοπύλες» προς τιμή των στρατιωτών που έλαβαν μέρος στη μάχη:
«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή τωνόρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες•δίκαιοι κι ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι ότανείναι πτωχοί,
πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπειόταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.»