του Νικόλα Φούρναρη
Αν κάποιοι από προχθές διερωτάστε ποιος τελικά είναι ο δύσκολος δρόμος, δείτε στα μάτια, τους τρεις αγωνιστές που απαγχονίσθηκαν σαν σήμερα πριν 65 χρόνια. Με τη σειρά τους αυτοί, θα σας εξιστορίσούν την πιο όμορφη ιστορία της ζωής τους, χωρίς όμως να σας πουν ούτε και μια λέξη. Αρκεί απλά ένα βλέμμα στα θλιμμένα τους μάτια, για να αντικρίσετε τον καθάριο της Ελλάδας ουρανό. Αρκεί μόνο να παρατηρήσετε το χοντρό σχοινί της αγχόνης που όσο περνά ο χρόνος ξεφλουδίζει από ντροπή, για να αναλογιστείτε την δύναμη της λέξης ελευθερία που σπινθήριζε στην καρδιά τους.Τη μαύρη εκείνη μέρα του απαγχονισμού τους, τα ονόματα των Ανδρέα Ζάκου, Ιάκωβου Πατάτσου και Χαρίλαου Μιχαήλ αναγράφονταν στα περιτειχίσματα κάθε γειτονιάς του νησιού με σκούρες μπλε μπογιές δίπλα από το φρεσκοβαμμένο “ε-ε-ένωσις”. Την ίδια ώρα, η θυσία τους ταξίδευε τα νερά του Αιγαίου για να φτάσει στη μητροπολιτική Ελλάδα όπου γινόταν αφορμή για νέα πανελλαδικά συλλαλητήρια.Τιμή και Δόξα.