Η Πολεμική Αεροπορία, τα F-35 και η κρίσιμη πενταετία που ήδη τρέχει

---

Γράφει ο Θεόδωρος Νικολοβγένης*

Η απόφαση

Ο Πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στο Λευκό Οίκο ανακοίνωσε ότι πρόκειται να ξεκινήσει η διαδικασία για την προμήθεια μιας Μοίρας Αεροσκαφών (ΑΦ) F-35 ως το τέλος της δεκαετίας και ότι την προηγούμενη εβδομάδα η Lockheed Martin (LM) εξέφρασε το ενδιαφέρον της προκειμένου να επενδύσει στην ΕΑΒ. Δύο εξαιρετικά σημαντικές ανακοινώσεις.

---

---

Ο πρώην ΥΦΕΘΑ Αλκιβιάδης Στεφανής ανέφερε πως τα πρώτα F-35 θα φτάσουν στην Ελλάδα εντός του 2027, ενώ όπως αναφέρθηκε σε άλλο ρεπορτάζ, στην Αμυντική Συμφωνία Ελλάδος – ΗΠΑ που υπογράφτηκε πρόσφατα, προβλέ-πεται παράδοση των F-35 κατά προτεραιότητα στην Πολεμική Αεροπορία, εφ-όσον η Πατρίδα μας εκδηλώσει ενδιαφέρον.

---

---

Δεν θα ασχοληθούμε με την ορθότητα της αποφάσεως ή όχι, καθώς το γεγονός της εισαγωγής του μοναδικού μαχητικού 5^ης γενιάς του δυτικού οπλοστασίου στην Πολεμική Αεροπορία είναι από μόνο του ένα τεράστιο γεγονός.

       Το ερώτημα όμως που μας απασχολεί είναι αν η Πολεμική Αεροπορία είναι έτοιμη να αποκτήσει το F-35 ή όχι. Και αν όχι, ποιες είναι οι προϋποθέσεις ομαλής ένταξης του μαχητικού.

       Αν ισχύσουν αυτά που δήλωσε ο Αλκ. Στεφανής και το 2027 ξεκινήσουν οι παραδόσεις, σημαίνει ότι υπάρχει μια τετραετία στην οποία θα πρέπει να γίνουν πολλά βήματα ώστε να επιτευχθεί η ομαλή μετάβαση από τα F-4 στα F-35, καθώς αυτή είναι η πιο λογική κίνηση. Τα F-35 να αντικαταστήσουν τα θρυλικά, αλλά υπέργηρα F-4.

---

---

Δυστυχώς, το τεχνολογικό άλμα που θα κληθεί η ΠΑ να επιτύχει  δεν είναι αυτό που επέτυχε από το Advanced και το -5, στο Rafale. Εκεί το παιχνίδι παίζονταν στους Ιπτάμενους και τους Τεχνικούς οι οποίοι ανταποκρίθηκαν πλήρως. Με το F-35 όμως, που απαιτεί ειδικές επιστρώσεις βαφής, ιδιαίτερες διαδικασίες και γενικώς ιδιαίτερη φροντίδα, ευχόμαστε η Ηγεσία (και δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην το πιστεύουμε) να έχει αντιληφθεί πως η φυσιολογική διαδικασία είναι πρώτα να επιλέγεται το προσωπικό, κατόπιν να ετοιμάζονται οι εγκαταστάσεις (αλήθεια σε ποια Αεροπορική Βάση θα εδρεύουν, όταν όλες μας οι βάσεις είναι εντός βεληνεκούς των βαλλιστικών πυραύλων του γείτονα της καρδιάς μας;), μετά να χτίζεται η Εφοδιαστική Αλυσίδα, και στο τέλος να ξεκινάει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

---

---

Αεροπορική βάση στην Ελβετία (αριστερά) και σύραγγες στο Ελληνικό εθνικό οδικό δίκτυο (δεξιά). Η ομοιότητα εμφανής, η τεχνογνωσία υπάρχει. (Πηγή: Ελβετική πολεμική Αεροπορία / Ολυμπία Οδός)

---

Εάν δεν ακολουθηθεί αυτή η σειρά, δυστυχώς το πρόγραμμα θα αντιμετωπίσει δυσκολίες και μετά θα αρχίσουν οι γνωστές γκρίνιες και διχασμοί.

       Εκτιμούμε ότι η εκδήλωση ενδιαφέροντος από την LM για μετοχική συμμετοχή στην ΕΑΒ κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Να εξασφαλιστούν τα υψηλά standards δηλαδή, στο κομμάτι της υποστήριξης.

---

       Εδώ, αναδύονται και άλλα ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν. Με ποιους τύπους θα περάσει η ΠΑ στην επόμενη δεκαετία και με ποιες οροφές. Στην παρούσα κατάσταση υπηρετούν τέσσερις (4) τύποι, αλλά έξι (6) υποτύποι.

       Όταν το 2027(+) αρχίσουν να παραλαμβάνονται τα F-35 θα περατώνεται η αναβάθμιση των 83 Viper οπότε θα υπηρετούν οι εξής τύποι:

1. F-35 (18-24)
2. Rafale (24)
3. Viper (83)
4. F-16 Bl.50 (και αν εκσυγχρονιστούν θα είναι στο επίπεδο Bl.50 Adv) (38)
5. F-16 Bl.30 (32)
6. Mirage 2000-5 (24)

Δηλαδή θα συνεχίσουμε να διαθέτουμε τέσσερις (4) τύπους με έξι (6) υποτύπους.

---

Τα Lean Logistics από τα οποία απέχουν οι Ένοπλες Δυνάμεις πιο πολύ απ’ ότι απέχουν στην παρούσα φάση από την τεχνολογία Stealth είναι ένας παράγοντας που τους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε δεν θα συγχωρήσουν αυτόν που θα τα αγνοήσει.

---

---

Σαφώς και ο παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψιν  θα πρέπει να είναι ο Επιχειρησιακός,  αλλά η αδυναμία στην Εφοδιαστική Αλυσίδα έχει άμεση επίπτωση στις επιχειρήσεις. Αποδείχθηκε περίτρανα στην Ουκρανία. Για αυτό και θα πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια από την Ηγεσία να μειωθούν οι υποτύποι με το να ομογενοποιηθεί ο στόλος των F-16 σε ένα έκδοχο. Βέβαια, το ποσοστό ομοιογένειας ενός στόλου F-16 ακόμη και με τρεις (3) υποτύπους είναι μεγάλο. Ωστόσο, η προσπάθεια θα πρέπει να λάβει χώρα.

Το μέλλον των F-16

Κομβικής σημασίας πρόγραμμα, κατά την άποψή μας, είναι η αναβάθμιση των Bl.50 και Bl.30.

       Ακόμη και αν αποκτηθεί το F-35, το F-16 θα αποτελεί τον βασικό κορμό της Π.Α και καθώς στην μαμά αεροπορία (USAF) θα υπηρετεί ως το 2040 αυτό σημαίνει πως θα υπάρχει ευρεία διαθεσιμότητα ανταλλακτικών στην παγκόσμια αγορά, τουλάχιστον ως το 2050. Τέτοιο αεροσκάφος, τη στιγμή που βρίσκεται σε υπηρεσία στην ΠΑ για τριάντα και πλέον έτη, που σημαίνει ότι τα φανερά και κρυφά κοστολόγιά του είναι γνωστά στους Επιτελείς, πολύ απλά δεν το απαξιώνεις. Είναι το αεροσκάφος με τα μικρότερα Operational Expenses στην Π.Α, ένα value for money εργαλείο, το παιδί για όλες τις δουλειές.

---

---

Ελπίζουμε το θέμα των Bl.50 να κλείσει εντός τους έτους και να ξεκινήσει ο εκσυγχρονισμός των ΑΦ από το 2023 καθώς όσο θα προχωρά η εισαγωγή των Vipers στην ΠΑ τόσο περισσότερα kits από τα Adv θα είναι διαθέσιμα.

       Τα χρονοδιαγράμματα, είναι ανάλογα των Vipers αφού η μετατροπή θα είναι 1 προς 1. Οπότε, ο εκσυγχρονισμός των Bl.50 θα ολοκληρωθεί το νωρίτερο το 2027.

Ερωτηματικό παραμένουν τα Block 30. Δεν γνωρίζουμε ποιο το κόστος της αναβάθμισής τους σε Advanced ή θα ήταν προτιμότερο να αναζητηθούν άλλες λύσεις. Διέρρευσαν πληροφορίες πως συζητιέται με τα ΗΑΕ, κάποια από τα 32 Block 30 να αντικατασταθούν από Mirage 2000-9 που αποσύρονται. Αυτό θα ήταν μια πολύ καλή λύση, αρκεί να συνοδεύονταν και από ομογενοποίηση του στόλου των Mirage που θα προέκυπτε καθώς τα -5 και τα -9 έχουν κάποιες μικροδιαφορές. Ακόμη όμως και να μην ευοδωθεί η προσπάθεια αυτή, μιάμιση μοίρα αεροσκαφών (32) είναι κρίσιμη μάζα ώστε να απαξιωθεί.

---

---

Αυτά εξετάζοντας το ζήτημα από την οικονομοτεχνική οπτική. Αλλά και από επιχειρησιακής απόψεως, τα δεδομένα γέρνουν τη ζυγαριά υπέρ των F-16 Bl.30 κάτι που θα αναλυθεί σε επόμενη παράγραφο.

Η κατάσταση στην ΤΗΚ

Με δεδομένο λοιπόν ότι διανύουμε περίοδο πλήρους αναβάθμισης της Π.Α, η Τουρκική Αεροπορία (ΤΗΚ) θα προσπαθήσει να εξαλείψει τη διαφορά, καθώς η κατάσταση δεν είναι καθόλου εύκολη και αποτελεί προτεραιότητα για την Τουρκική ηγεσία. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν διαθέσιμα τα πιο κάτω μέσα:

1. 29 Block 50+Adv
2. 169 Block 40/50 CCIP
3. 35 Block 30
4. 18-20 F-4 Terminator

(από τα πιο πάνω F-16, ερωτηματικό αποτελούν τα δύο (2) που πήγαν να μαζέψουν χόρτα τον Αύγουστο του 2020, στα χωράφια πέριξ του Νταλαμάν).

---

Εν πάση περιπτώσει, το σίγουρο είναι πως η ΤΗΚ διαθέτει 230 (+) F16 (με τα 200 να επιχειρούν σε καθεστώς Link 16) και ορισμένα F-4 τα οποία είναι οι φορείς των ισραηλινών Popeyes και τα οποία αντάλλαξαν κάποιες καλημέρες με την γαλλική La Fayette που έπλεε στα ανοιχτά του Κάβο Γκρέκο πριν δύο (2) καλοκαίρια.

---

       Κατά την άποψή μας, τα πιο ανησυχητικά είναι τα Block 40, για τα οποία έχουν λάβει τους πηγαίους κώδικες και  λογικά θα έχουν πιστοποιήσει  σε αυτά το μεγαλύτερο ποσοστό των εγχώριας κατασκευής οπλικών συστημάτων, από τα οποία θα υπάρχει αφθονία σε ποσότητα, αλλά θα αποτελούν και μεγάλο ερωτηματικό για τις ημέτερες δυνάμεις, καθώς οι δυνατότητές τους είναι άγνωστες.

---

       Τα δε τουρκικά Block 30, λαμβάνουν δομική αναβάθμιση που τους δίνει ζωή 12.000 ωρών και έχει σχεδιαστεί να λάβουν τουρκικά AESA, glass cockpit και άλλα (απομένει όμως να το δούμε και στην πράξη).

Το πρόγραμμα αναβάθμισης Ozgur (=ελευθερία. Άραγε σε τι να αναφέρονται; Στην ελευθερία από την αμερικανική εξάρτηση της ΤΗΚ;)

---

       Στα προαναφερθέντα θα πρέπει να προστεθούν τα περί 300 οπλισμένα TB-2/ΤΒ-3, ΑΝΚΑ, Aksungur και Akinci, τα οποία ως φορείς των τουρκικών όπλων προσθέτουν ειδικό βάρος στην αεροπορική ζυγαριά.

       Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε  ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος Ερντογάν πέρυσι τον Ιούλιο είχε δηλώσει (κατά πάσα πιθανότητα ακουσίως) πως τα ΑΦ της ΤΗΚ θα αναλάβουν αποστολές Air to Air ενώ οι επιθετικές θα αναληφθούν από τα Μη Επανδρωμένα. Και μεταξύ μας, αυτό είναι και το λογικό καθώς ένας SOM είτε εκτοξεύεται από F-16 είτε από Akinci, παρότι στη 2^η περίπτωση θα έχει συντριπτικά μικρότερο βεληνεκές, θα αποτελεί εισερχόμενο για την Ελληνική Αεράμυνα.

---

       Υπάρχει λοιπόν μεγάλη πιθανότητα, σε πρώτο χρόνο τα τουρκικά μαχητικά που θα πετάξουν άνωθεν του Αιγαίου να είναι ελάχιστα, καθώς το πρώτο πλήγμα από πλευράς Τουρκίας θα επιτευχθεί με τους βαλλιστικούς πυραύλους, τα βλήματα cruise (που θα εκτοξευθούν από τα Μη Επανδρωμένα στα όρια του FIR Αθηνών και τα μαχητικά από ασφαλή απόσταση, εντός του FIR Κωνσταντινουπόλεως, τα οποία θα έχουν τον χρόνο να επιστρέψουν στα Αεροδρόμια (ΑΔ) ΄β γραμμής και να αναπληρωθούν σε καύσιμα και όπλα.

       Παράλληλα, μεταφέροντας ανατολικότερα την περιοχή επιχειρήσεων των Ιπτάμενων Τάνκερ (διαθέτουν 7) και των Ιπτ. Ραντάρ τους ώστε να είναι εκτός εμβέλειας των Meteors και σε συνδυασμό με το νέο σύγχρονο δίκτυο αεράμυνας που δημιουργούν με τα Hisar A+/O+ , Siper, S-400 (το οποίο θα ολοκληρωθεί ως το 2025 που θα παραδοθούν τα τελευταία Hisar A+ και Siper) θα δημιουργηθεί ένα πλέγμα αεράμυνας το οποίο θα είναι δύσκολο να διατρηθεί από την Π.Α. Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται ο παράγοντας F-35 για την Π.Α, αλλά και εξηγείται το αίτημα της ΤΗΚ για 40+80 Vipers.

Η “ανύπαρκτη” τουρκική Α/Α άμυνα, που πλέον δεν είναι και τόσο ανύπαρκτη – Μέρος Α

---

Η Π.Α ακόμη και πριν την έλευση των F-35, στις αρχές του 2027 θα διαθέτει 107 μαχητικά μισής και πλέον γενεάς ανώτερης των τουρκικών F-16 με μεγάλη αυτονομία και βλήματα ανώτερα αυτών που υπηρετούν στην ΤΗΚ (Meteor, AIM-120 C7/D(;), AIM9X, MICA NG(;), AIM-2000), που θα μπορούν να διατρήσουν το πλέγμα αυτό αφού θα βλέπουν πρώτα και θα βάλουν από ποιο μακριά. Εάν σε αυτή τη δύναμη προστεθούν τα πλήγματα που θα προέλθουν από τη Διοίκηση Πυροβολικού της ΑΣΔΕΝ (να και η εξήγηση για την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και για τη μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος που μας ανέφερε ο Μάικ Πομπέο)

---

       Επανερχόμενοι λοιπόν, κατά την άποψή μας τις πρώτες κρίσιμες ώρες μιας πολεμικής σύρραξης, πάνω απ’ το Αιγαίο τα ΑΦ της ΠΑ θα πρέπει να αντιμετωπίσουν κυρίως Μη Επανδρωμένα (οι βαλλιστικοί θα είναι δουλειά της Αεράμυνας) αεροσκάφη που ως πτητικές μηχανές δεν διαφέρουν σε κάτι από τα ελικοφόρα του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό ξαναδίνει αξία σε οπλικά συστήματα της ΠΑ που βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους, καθώς κάποιος θα πρέπει να αναλάβει την αναχαίτηση των ελικοφόρων Μη Επανδρωμένων ώστε να μπορέσουν οι πιο σύγχρονες πλατφόρμες να εφορμήσουν στην Μικρασιατική χερσόνησο και την Κύπρο.

---

       Δυστυχώς όμως για την ΤΗΚ, το εμπάργκο από τις ΗΠΑ, έχει φέρει πολλά προβλήματα στον προαναφερθέντα σχεδιασμό.

Οι εναλλακτικές για την ΤΗΚ (κατά την άποψή μας) είναι μόνο δυο:

1. Να επιτευχθεί η άρση του Αμερικανικού εμπάργκο κάτι που θα ξεκλειδώσει τη ροή ανταλλακτικών για τα F-16, αλλά και εν γένει αμερικανικά συστήματα και θα λύσει τα προβλήματα της ΤΗΚ και του ΤDK (τουρκικού ναυτικού) και να παραληφθούν τα 40+ 80(συλλογές) Viper
2. Η προμήθεια μεταχειρισμένων EF-2000 από Βρετανία ή Ισπανία ή Ιταλία.

Και οι δύο πιθανές λύσεις, απαιτούν διπλωματικούς και διαπραγματευτικούς ελιγμούς , κάτι που βλέπουμε να λαμβάνουν χώρα με το βέτο για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Και αυτό θα πρέπει να είναι σαφές στην Ελληνική Ηγεσία και να την εμποδίσει από το να μειώσει τις πιέσεις για τη μη προμήθεια απαρτίων για τον εκσυγχρονισμό 80 F-16 σε Viper από την ΤΗΚ.

Η προμήθεια F-35 από την Π.Α δεν θα πρέπει να αποτελέσει την παγίδα που θα οδηγήσει στην άρση του εμπάργκο προς την Τουρκία, με τη δικαιολογία της απόκτησης από την πλευρά μας της τεχνολογικής υπεροχής. Οι αριθμοί δυστυχώς είναι αμείλικτοι και το 2027 πολύ μακριά.

Πάντως, η τουρκική πλευρά είναι σε συνεχείς επαφές με την βρετανική και θεωρούμε ότι αυτή η λύση, είναι μια λύση που βολεύει και τους Τούρκους και τους Βρετανούς, αλλά και τους Αμερικανούς καθώς και προς εμάς θα είναι εντάξει καθώς δεν θα απαιτηθεί να άρουν κάποιο εμπάργκο, αλλά και με τους τούρκους, καθώς ίσως να «ευλογήσουν» αυτόν το γάμο.

Με ενδεχόμενη προμήθεια EF-2000, οι βρετανοί θα ξεφορτωθούν τα άχρηστα για αυτούς Trance1, ενώ οι τούρκοι θα μπορούν να αποκτήσουν τους κινητήρες EJ-2000 τους οποίους προορίζουν και για το TFX, αλλά κυρίως για το Hurjet του οποίου ετοιμάζουν και έκδοση για αεροπλανοφόρα. Αυτή λοιπόν είναι η λύση που βολεύει τους πάντες εκτός από εμάς.

Η πίεση από την πλευρά μας θα πρέπει να διοχετευθεί και προς αυτήν την κατεύθυνση.

---

Η κρίσιμη πενταετία 2023-2027

Με βάση λοιπόν τα προαναφερθέντα, γίνεται εύκολα κατανοητό πως η περίοδος μετά την επίσημη απάντηση από τις ΗΠΑ για τα Viper ως το 2027, κατά την οποία η ΠΑ θα έχει πολλά αεροσκάφη της στα υπόστεγα και τα Rafale δεν θα έχουν προφθάσει να αναπτύξουν τις επιχειρησιακές τους τακτικές και να έχουν αφομοιωθεί πλήρως από ιπτάμενους και τεχνικούς, είναι η περίοδος κατά την οποία η ΤΗΚ θα μπορεί να το «παλέψει» με αυξημένες πιθανότητες.

Και κατά την αυστηρά προσωπική άποψη του γράφοντος οι γείτονες της καρδιάς μας θα κάνουν την κίνησή τους εντός εξαμήνου κατόπιν της απάντησης των ΗΠΑ για τα Vipers και των Βρετανών για τα Eurofighters.

       Κατά συνέπεια, η προμήθεια των F-35 από το 2027 και μετά, που ούτε οικονομικώς επηρεάζουν τα εξοπλιστικά που τρέχουν, ΔΕΝ αποτελούν παράγοντα που θα επηρεάσει μια Ελληνοτουρκική σύγκρουση στο άμεσο μέλλον, οπότε είναι ένα ζήτημα το οποίο ναι μεν θα πρέπει να οργανωθεί από τώρα (όπως περιγράψαμε στην αρχή) αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα λάβει σάρκα και οστά κατόπιν εορτής.

Το γεγονός αυτό, προσδίδει αξία και στα Block 30 και στα F-4 και στα Mirage 2000-5, αεροσκάφη δηλαδή που δεν πρόκειται να απουσιάσουν από τα διαθέσιμα φτερά, αλλά και που το προσωπικό τα γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα.

---

Μια ενδιαφέρουσα λύση

Από την αναβάθμιση των Block 50 και των εκσυγχρονισμό των Block 52+/Adv, θα προκύψουν σαρανταπέντε (83-38=45) kits Bl.52+/Adv και τριάντα οκτώ (38) kits Bl.50, τα οποία εφόσον δεν θα τοποθετηθούν στα Block 30, θα μπορούσαν να πωληθούν σε τρίτο χρήστη ή και την Lockheed Martin (με την οποία ίσως να γίνουμε και συνέταιροι στην ΕΑΒ).

       Σε ιστοσελίδα του αμυντικού χώρου, διαβάσαμε πως η αξία των απαρτίων που θα προέρχονται από κάθε Block 52+/Adv είναι άνω των 4εκ.€. Αν ισχύει αυτό, ομιλούμε για ένα πιθανό έσοδο της τάξεως των 180 εκ € (45*4).

       Αν λοιπόν συμφωνηθεί η ανταλλαγή για παράδειγμα 12 F-16 Bl.30 με 12 Mirage 2000-9 από τα ΗΑΕ, το ποσό των 180εκ € φαντάζει αρκετό για την τοποθέτηση των απαρτίων των Block 50 στα είκοσι (20) εναπομείναντα Block 30 και παράλληλα την τοποθέτηση Link 16 σε αυτά. Αν η αναβάθμιση των Block 30 σε Block 50 είναι ακριβή ή χρονοβόρα, η ΠΑ θα μπορούσε να προχωρήσει απλά στην τοποθέτηση Link 16 στα Block 30 και τα Mirage 2000-5 και τα υπόλοιπα χρήματα να κατευθύνονταν σε άλλα προγράμματα της που επείγουν.

       Εκτός αυτού, ίσως θα έπρεπε η ΠΑ να σκεφθεί το να περάσουν τα Pods Litening II σε κάποια απ’ τις Μοίρες F-16 που έχουν αποστολές Kρούσεως ή SEAD καθώς, και η αυτονομία του F-4 είναι μειωμένη σε σχέση με τα F-16, αλλά και οι δυνατότητες σε αποστολές Air to Air που προσφέρει το ζευγάρι APG-65/AIM-120 σε συνδυασμό με  τον αριθμό των φερόμενων βλημάτων είναι μεγαλύτερες από αυτές των F-16 των παλαιοτέρων Blocks. Με δεδομένο ότι τα F-16 που θα διεισδύσουν στην Μ. Ασία θα αντιμετωπίσουν το πλέγμα που προαναφέρθηκε, κρίνεται απαραίτητος ο εξοπλισμός τους με βοηθήματα ναυτιλίας και σκόπευσης.

Τα όπλα των F-35 και γενικότερα της ΠΑ

Δεν διανοούμαστε να εμφανιστούν ενώπιον μας φαντάσματα του παρελθόντος και να παραλαμβάνουμε τις κορυφαίες πλατφόρμες στον κόσμο χωρίς όπλα.  Χρειαζόμαστε σοβαρά όπλα, τα οποία θα είναι και προς όφελος των ΗΠΑ   να υπηρετούν στην καλύτερη Αεροπορία της περιοχής. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο στην διαπραγμάτευση.

Όσον αφορά στα F-35, το ότι αυτά υπηρετούν στην Ισραηλινή Αεροπορία, ίσως σημαίνει ότι πολλά ισραηλινά οπλικά συστήματα για τα οποία η ΠΑ έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον ίσως ήδη έχουν πιστοποιηθεί στο αεροσκάφος (αυτό κρατήστε το όμως με ερωτηματικό)

Άλλη αεροπορία στον κόσμο με το μείγμα Rafale / F35 / Viper δεν θα υπάρχει. Αυτήν την Αεροπορία των Στρατηγικών Συμμάχων τους, οι ΗΠΑ θα πρέπει να την εξοπλίσουν με τα όπλα που πρέπει. Εικόνες με τα F-16 της 115ΠΜ φορτωμένα με Maverics για ναυτική κρούση, παρακαλούμε να γίνει όχι απλά delete, αλλά format από τη μνήμη και τους υπολογιστές μας. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία και σε ατέρμονες συζητήσεις που καταλήγουν σε διχασμούς για τον αν οι Αμερικανοί μας αποδεσμεύουν σοβαρά όπλα ή όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι το τι κάνουμε από εδώ και στο εξής.

Το Επιχειρησιακό Δόγμα

Ακολούθως,  θα πρέπει να καταλήξουμε σε ένα Διακλαδικό Επιχειρησιακό Δόγμα το οποίο θα πάψει επιτέλους τους κλαδισμούς, διότι αν εν έτη 2027 φτάσουμε στο σημείο να έχουμε τα καλύτερα ΑΦ, τα καλύτερα πλοία και τα καλύτερα υποβρύχια, αλλά ο καθένας να κοιτάει την «πάρτη» του, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι μια τρύπα στο νερό.

       Ο κόσμος πλέον πολεμάει με Διακλαδικά Δικτυοκεντρικά Δόγματα και μάλιστα η λέξη διακλαδικά επειδή είναι αυτονόητη τείνει να αντικατασταθεί από λέξεις όπως τεχνητή νοημοσύνη κλπ.

Ποια η δύναμη της Τουρκίας σε UAVs; Διαπιστώσεις – Συμπεράσματα (Μέρος 1ο).

Την τοποθέτηση Link 16 σε ό,τι συμμετέχει στην Αεράμυνα δεν την αναφέρουμε καν. Αν δεν το καταφέρουμε και τώρα, θα είμαστε διαγαλαξιακή αποκλειστικότητα.

Επίσης ίσως θα πρέπει το ΓΕΕΘΑ να μελετήσει την αναβάθμιση της Διευθ. Πυροβολικού μέσω του διαχωρισμού της σε Διευθ. Αντιαεροπορικού Πυροβολικού , Διευθ Στρατηγικού (ίσως ο όρος να είναι αδόκιμος ) στην οποία θα ανήκουν τα πυραυλοφόρα μέσα πολύ μεγάλου βεληνεκούς και σε Διευθ.Πυροβολικού Μάχης.

       Το πιο σημαντικό όμως είναι η Πολιτική Ηγεσία να αποφασίσει για ποιο λόγο μπήκε στη διαδικασία να αγοράσει τα καλύτερα ΑΦ και τα καλύτερα πλοία. Ναι τα αγοράσαμε για να νικήσουμε σε ενδεχόμενο πόλεμο.

Αλλά δυστυχώς, ήδη βρισκόμαστε σε πόλεμο χωρίς να πατιούνται οι σκανδάλες. Έχουμε σκοπό να απογειώνουμε τα F-35 για αναχαίτηση ΑΝΚΑ; Έχουμε σκοπό να κάνουμε επακουμβήσεις με τις FDI;

       Αυτά είναι ζητήματα που θα πρέπει να λυθούν αυτή τη στιγμή που μιλάμε και την ευθύνη φέρει αποκλειστικά η Πολιτική Ηγεσία. Για τις ευθύνες τις Στρατιωτικής Ηγεσίας θα αναφερθούμε στο άρθρο Μνήμης για τη δολοφονία του Κ. Ηλιάκη (και όχι μόνο), εντός της εβδομάδος.

Πολεμώντας στην Κύπρο – Μύθοι και Πραγματικότητες.

Και μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δεν είναι καθόλου ντροπή (μάλλον επιβάλλεται) να απαντάμε με κάθε αυστηρότητα στις επιθετικές ενέργειες των ταραξιών κρατών. Σχετικά με τους εικονικούς βομβαρδισμούς της Αλεξανδρουπόλεως από τουρκικά F-16, θα πάρουμε θέση στο άρθρο για τον Ηλιάκη.

Και κάτι τελευταίο

Το γεγονός ότι κάποιοι προσπαθούν να συνδέσουν την απόκτηση μεταχειρισμένων LCS με αυτήν του F-35 δεν θα το σχολιάσουμε. Απλά θα συνεχίσουμε τις προσευχές μας στον Αη Νικόλα. Και σας παρακαλούμε μην μπείτε στη διαδικασία να μας ταμπελώσετε.  Τα πλοία απλά δεν κάνουν. Μένουν μεσοπέλαγα. Το ότι ένα από αυτά διέπλευσε τον Ατλαντικό, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.

Το είχε κάνει και ο Κουντουριώτης με το εκπαιδευτικό « Μιαούλης» πριν 180 χρόνια.

---

*Απόφοιτος Σ. Σχολής Ευελπίδων

 Απόφοιτος ΕΚΠΑ (Logistics Systems Engineering and Management)