Γράφει ο Μάριος Καναρίνης*
Από τη προχθεσινή ημέρα (07/04) κατά τη διάρκεια της οποίας ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι απηύθυνε λόγο στα κοινοβούλια Ελλάδος και Κύπρου, επικρατεί αναστάτωση αλλά και έκπληξη. Η αναστάτωση σαφώς και ήταν αναμενόμενη εκ του αποτελέσματος. Στο ναό της Δημοκρατίας, στο κοινοβούλιο ενός κράτους, πήραν το λόγο μαχητές νεοναζιστικού τάγματος. Στο ελλαδικό κοινοβούλιο, το οποίο ολόκληρο το ελλαδικό πολιτικό σύστημα προσπάθησε να «καθαρίσει» τα τελευταία χρόνια από παρόμοιες ιδεολογίες που όντως δεν είχαν θέση στους δημοκρατικούς θεσμούς. Κύριοι εκτεθήκατε. Αιτιολογήσεις του τύπου «ενημερωθήκαμε λίγα λεπτά πριν» και «έγινε λάθος», δε χωράνε. Αποδείξτε ότι δεν είχε χέρι η Τουρκία σε αυτή την προσβολή.
Σαφέστατα, δε θα παραβλέψω το γεγονός ότι ο κύριος Ζελένσκι, το κράτος του οποίου αυτή τη στιγμή δέχεται ακόμα εισβολή και κατοχή, χθες το μεσημέρι δεν προέβη ούτε στην παραμικρή αναφορά στο Κυπριακό. Κύριε Ζελένσκι, ότι συμβαίνει στη χώρα σας τον τελευταίο ενάμιση μήνα, συμβαίνει στην Κύπρο τα τελευταία 48 περίπου χρόνια. Και δεν έχει σταματήσει ο πόλεμος στην Κύπρο, σε καθεστώς κατάπαυσης του πυρός βρισκόμαστε αυτό το σχεδόν μισό αιώνα. Καταλαβαίνω ότι δε θα μπορούσε ο ουκρανός πρόεδρος και κάθε άλλος αξιωματούχος να προσβάλει διπλωματικά εταίρους και φίλους του σε ξένα κοινοβούλια. Εξ ου και ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι δεν είπε κουβέντα για τα «αμαρτήματα» της Τουρκίας στην Κύπρο (και όχι μόνο).
Μετά το μεσημεριανό φιάσκο στο ελλαδικό κοινοβούλιο, η καλή μας θέληση τον έφερε τον ουκρανό ηγέτη να απευθύνει λόγο και στην κυπριακή βουλή. Και αν ενστερνιστούμε την άποψη των ‘καλοθελητών’ ότι Κύπρος και Ελλάδα είναι ξεχωριστά κράτη και δεν αναφέρθηκε το μεσημέρι στο Κυπριακό, αναμενόταν να αναφερθεί σε αυτό το απόγευμα ενώπιον της κυπριακής βουλής. Προς έκπληξη κάποιων – ευτυχώς όχι όλων- ο Ζελένσκι ως δια μαγείας ξέχασε την τουρκική εισβολή και στην ομιλία του στη βουλή της Κύπρου. Θα προτιμούσα να το αφήσω αξιοπρεπώς ασχολίαστο αλλά θα το θέσω ως τροφή για σκέψη προς την κυπριακή κυβέρνηση: Για αυτό το ουκρανικό καθεστώς έκανε σκέψεις το κυβερνών κόμμα του ΔΗΣΥ να αποστείλει υπό προϋποθέσεις το στρατιωτικό μας υλικό στην Ουκρανία και να αφήσει ανοχύρωτη την ημικατεχόμενη Κύπρο; Ευτυχώς πράξαμε ορθώς.
Οι τοποθετήσεις του ουκρανού προέδρου ας μη μας εκπλήσσουν. Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών που οι ξένοι αδιαφορούν για το Κυπριακό ζήτημα. Έχουμε μπροστά μας εδώ και σχεδόν 48 χρόνια κατάφορη την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και εμείς με τη στάση και την παρουσία μας στις συνομιλίες επιτρέψαμε να καταστεί το Κυπριακό ως δικοινοτική διαφορά. Όλο σχεδόν το παγκόσμιο πολιτικό στερέωμα με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία καταδικάζει και απαιτεί εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και εμείς δεν αδράξαμε ούτε καν απαθώς την ευκαιρία τώρα που ‘το σίδερο βράζει’, να προωθήσουμε τη θέση μας ότι αντιμετωπίζουμε και εμείς εισβολή και κατοχή. Προτείνουμε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης στον κατακτητή μας προσδίδοντάς τους εμμέσως αναγνώριση. Αν δεν αποκτήσουμε την απαραίτητη πυγμή και αποφασιστικότητα, θα μας «εκπλήξουν» ξανά και άλλοι Ζελένσκηδες!
Καταληκτικά, για να προλάβω άστοχες κριτικές, δε στηρίζω την ρωσική εισβολή. Η παραβίαση του διεθνούς δικαίου και του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ από πλευράς Ρωσίας είναι αναμφισβήτητη. Επαναλαμβάνω όπως και σε προηγούμενη τοποθέτησή μου στην Defence ReDefined, ορθώς στάλθηκε η ανθρωπιστική βοήθεια στον ουκρανικό λαό. Υπεραμύνομαι της αλληλεγγύης και της συμπαράστασής μας. Σε κάθε λαό που δοκιμάζεται αυτό είναι που πρέπει να συμβαίνει και να μην κλείνουν τα μάτια της διεθνούς κοινότητας επιλεκτικά. Εν τούτοις όμως, όποια στρατιωτική στήριξη σημειώθηκε (αποστολή όπλων από Ελλάδα), κρίνεται ως λανθασμένη. Το ευχαριστώ του ουκρανού προέδρου δεν ξεπλένει την απάθεια που έδειξε.
*Πολιτικός επιστήμονας
Παρακολουθείστε και αυτό: