Τι τιμούμε 200 χρόνια μετά…..

Γράφει η Ειρήνη Καρύδη,

Τί γίνεται Έλληνες;

Τι τιμούμε 200 χρόνια μετά;

Τιμούμε προγόνους που δεν ήτανε απλά μια ιδέα ή μια θεωρία.

Τιμούμε ανθρώπους που ήταν ζωντανοί, είχανε σώμα και ψυχή κι αφήσαν αίμα χυμένο και θαμμένο πόνο.

Τιμούμε ανθρώπους που έζησαν σφαγές και σκοτωμούς, θρήνους, βιασμούς και μοιρολόγια.

Τιμούμε ανθρώπους που είχαν ελαττώματα και πάθη σαν κι εμάς.

Τιμούμε ανθρώπους που είχαν ανδρεία, αποκοτιά, και στη μαυρίλα της σκλαβιάς είχανε τόση λαχτάρα λευτεριάς που ξεπεράσαν και τον φόβο του θανάτου, αυτά που λείπουνε σ’ εμάς.

Τιμούμε ανθρώπους που τόλμησαν να πουν ελευθερία ή θάνατος και να το εννοούν και να το κάνουν πράξη!

Για όλα αυτά πρέπει να είμαστε περήφανοι… πρέπει να είμαστε περήφανοι για τους ήρωες που βάλαν το κεφάλι τους σε βόλια και μαχαίρια και σπαθιά και πήραν τα βουνά κι αντισταθήκαν στα δεσμά, κι ας ήταν φτωχοί, ξεροκέφαλοί κι αμόρφωτοι.

Να’στε περήφανοι για αυτούς τους ήρωες, άλλωστε είμαστε γεννήματα πάθους κι επιθυμίας, μη το ξεχνάμε!

Μην το ξεχνάμε και ας μας κυβερνούν, εδώ και χρόνια, άκαπνοι βολεμένοι τοκογλύφοι.