του Αλέκου Μιχαηλίδη,
αναδημοσιεύουμε από τον philenews.com
Πολλές φορές ακούσαμε τη φράση «να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά». Από τον Πρόεδρο, από στελέχη του ΑΚΕΛ, στελέχη του ΔΗΣΥ, ακόμα και υπερκομματικές δυνάμεις, υπερκομματικούς σχολιαστές κι αναλυτές. Αφορά, φυσικά, στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, στην εμμονική προσπάθεια συνέχισης των συνομιλιών με τουρκικούς πάντα όρους.
Τελικά, όπως απέδειξε το γεγονός της Τρίτης, η όποια επανέναρξη έχει ως ορίζοντα τη Δένεια, τις απειλές, τις προκλήσεις, τον τουρκικό φασισμό που ξεδιπλώνεται τόσο στα κατεχόμενα όσο και στη νεκρή ζώνη. Οι Τούρκοι φαντάροι δεν διατηρούν κάποιο χαλινάρι, οπλισμένοι και παρακινημένοι από τις ηγεσίες της κατοχής και προχωρώντας στο κενό της ΟΥΝΦΙΚΥΠ αλλά και της δικής μας πλευράς.
Μα, πράγματι, θα ξεχαστεί στο άψε-σβήσε και το γεγονός της Δένειας, όπως ξεχάστηκαν προηγούμενες εισβολές στη νεκρή ζώνη, συνήθως από Τούρκους και Τουρκοκύπριους γεωργούς που ήθελαν να εκμεταλλευτούν τα χωράφια των Ελληνοκυπρίων.
Βλέπετε, στην Κύπρο, «πέφτει» το διαδίκτυο για πεντέξι παπάδες που δοκίμασαν το πεδίο βολής στον Πρωταρά, αλλά δεν βγαίνει τσιμουδιά για τις ένοπλες απειλές των Τούρκων στρατιωτών, μέσα στη νεκρή ζώνη, που παραχώρησε η Δημοκρατία στον ΟΗΕ για λόγους ασφαλείας.
«Από εκεί που μείναμε στη Δένεια», λοιπόν. Για αυτά, δεν θα γραφτεί κάποιο… μπεστ σέλλερ. Ούτε θα ανοίξει κάποιο ρουθούνι, όπως δυο χρόνια πριν, στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας.