Γράφει ο Άγγελος Χωριανόπουλος,
Eν έτη 2021 τα ΗΑΕ φαίνεται να κινούνται ταχύτατα στην ανάληψη ενός μεγάλου μεριδίου ευθυνών και πολιτικής/οικονομικής επιρροής στο υπέρ-σύμπλοκο της Μέσης Ανατολής αλλά και ολόκληρης της Ευρασίας. Μέσω μίας μακροχρόνιας σειράς πολιτικών και εξοπλιστικών διεργασιών τα ΗΑΕ δημιουργούν μία στρατιωτική δομή με ικανότητες προβολής Σκληρής Ισχύος σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, όντας ικανά να μεταβάλλουν άρδην τα ισοζύγια ισχύος σε μία από τις πιο ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη. Όπως θα αναλυθεί παρακάτω, ο αλγόριθμος διπλωματικών επαφών μεταξύ ΗΑΕ-Κίνας, ΗΑΕ-ΗΠΑ, ΗΑΕ-Λιβύης και ΗΑΕ-Τουρκίας αποτελεί ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα λειτουργίας μίας Μεσαίας Δύναμης εντός του χαοτικού και αλληλένδετου Διεθνούς Συστήματος στο οποίο ζούμε.
Η συγγραφή αυτού του κειμένου ξεκίνησε στις 9 Δεκεμβρίου. Μέχρι τότε αρκετές πολιτικές αναταράξεις ήρθαν να αλλάξουν κατά πολύ τα δεδομένα που αναλύονται. Παρακάτω θα δείτε μία αναλυτική ιχνηλάτηση πολιτικού/διπλωματικού περιεχομένου που καταδεικνύει τους αλγορίθμους συνεργασίας μεταξύ των κρατών εντός ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος αλλά και την ασύμμετρη διπλωματική δράση της Γαλλίας η οποία χαρτογράφησε με τεράστια επιτυχία τις παρακάτω εξελίξεις και προέβη στην πώληση 80 Rafale στα ΗΑΕ. Τα Εμιράτα ανακοίνωσαν προ λίγων ημερών πως σταματούν την διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ για την αγορά μαχητικών F-35Α και UAV MQ-9B καθώς έχουν ”προκύψει θέματα υλικοτεχνικά, ζητήματα κινεζικής βιομηχανικής κατασκοπείας, σχέσης τιμής-απόδοσης και ζητήματα περιορισμού δικαιωμάτων χρήσης τους».
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα F-35 και ο Παράγοντας Κίνα
Η εξέλιξη έρχεται λιγότερο από δύο εβδομάδες αφότου ανακοινώθηκε ότι τα ΗΑΕ επρόκειτο να γίνουν ο μεγαλύτερος εξαγωγικός πελάτης για το γαλλικό μαχητικό Dassault Rafale, παραγγέλνοντας 80 αεροσκάφη συνολικής αξίας 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα με την αμυντική επιθεώρηση (15 Δεκεμβρίου) από τους Gordon Lubold και Warren P. Strobel της Wall Street Journal, που επικαλούνται ανώνυμους Αμερικανούς αξιωματούχους, η κυβέρνηση των ΗΑΕ ενημέρωσε με επιστολή την Ουάσιγκτον ότι σχεδιάζει να εγκαταλείψει την συμφωνία αγοράς 50 F-35A, 18 μη επανδρωμένων MQ- 9Β και προηγμένων πυρομαχικών αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το προαναφερθέν πακέτο όπλων εγκρίθηκε στο τέλος της κυβέρνησης Τραμπ και είχε αξία έως και 23,37 δισεκατομμύρια δολάρια.
Δεν αποτελεί μυστικό ότι η συμφωνία για προμήθεια μαχητικών F-35Α μεταξύ ΗΠΑ και ΗΑΕ χαρακτηρίζεται από αρκετούς βαθμούς πολιτικής ευαισθησίας. Συνδέεται με ερωτήματα που εγείρονται από την Αμερικανική πλευρά κυρίως σχετικά με τις στρατιωτικές/παραστρατιωτικές ενέργειες των ΗΑΕ στην Υεμένη αλλά και με την διατήρηση του χάσματος στρατιωτικής τεχνογνωσίας μεταξύ Ισραήλ-ΗΑΕ στο ευρύτερο υπερσύμπλοκο της Μέσης Ανατολής.
Η αλληλοσυνδεόμενη οικονομία των ΗΑΕ με την Κίνα και την Ρωσία αποτέλεσαν επίσης έναν παράγοντα που δεν πρέπει να αγνοηθεί από την εξίσωση πώλησης F-35 ή Rafale στα ΗΑΕ. Εδώ και αρκετούς μήνες, κυκλοφορούσαν αναλ΄ύσεις δηλώνοντας πως η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθούσε να αναστείλει τις κινήσεις για την πώληση των F-35 εφόσον τα Εμιράτα συνεχίζουν να εξελίσσουν την συνεργασία τους με την Κίνα στο τομέα της εγκατάστασης κεραιών και δικτύων 5G με την κινεζική εταιρεία τεχνολογίας Huawei. Να τονισθεί σε αυτό το σημείο πως το ”πάνω χέρι” στις διαπραγματεύσεις το είχαν οι ΗΠΑ οι οποίες έθεταν τον τόνο και τα ”πιόνια” στο τραπέζι της συζήτησης.
«Είναι πολύ απίθανο τα ΗΑΕ να συνεχίσουν την συνεργασία με την Huawei. Η ηγεσία [ΗΑΕ] αγνοεί προς το παρόν τις δηλώσεις του κ. Μπάιντεν και αφήνει τις αμυντικές εταιρείες και τα λόμπι τους να κάνουν την δουλειά τους», δήλωσε η Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΑΕ. Η Mira Resnick, αναπληρώτρια Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την περιφερειακή ασφάλεια, είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταστήσει σαφές στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και σε άλλους εταίρους ότι «Αναξιόπιστοι πωλητές αποτελούν απειλή για τη δική τους ασφάλεια αλλά και για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Συνεργαζόμαστε με φορείς σε όλο τον κόσμο για να εξετάσουμε άλλες επιλογές με σκοπό να βεβαιωθούμε ότι μπορεί να διατηρηθεί η ασφάλειά των κρατών», δήλωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης στις 12 Νοεμβρίου.
Σημείωσε ότι οι ΗΠΑ είναι «πλήρως δεσμευμένες» να προχωρήσουν στην πώληση. Η Resnick πρόσθεσε ότι «Νομίζω πως υπάρχει μια σειρά από υποχρεώσεις όσον αφορά την τεχνολογική ασφάλεια. Τα ΗΑΕ πρέπει να είναι σε θέση να παρέχουν διαβεβαιώσεις στις ΗΠΑ. Ως κράτος προς το παρόν ακόμα αναζητάμε διευκρίνιση αυτών των διαβεβαιώσεων». Τα σχόλιά της υπογραμμίζουν ότι η παρουσία της Huawei ως ο κύριο πάροχο δικτύου 5G για τα ΗΑΕ θα επέτρεπε στους Κινέζους να υποκλέψουν πιθανή αμερικανική τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένων των DataLink και λοιπών δικτύων του F-35. «Η κυβέρνηση Μπάιντεν έφτασε στο σημείο να ζητήσει από το Άμπου Ντάμπι να επιλέξει μεταξύ της κινεζικής τεχνολογίας και του F-35», δήλωσε ο Fadi Assaf, συνιδρυτής της συμβουλευτικής εταιρείας Middle East Strategic Perspectives (MESP) με έδρα τη Βηρυτό. «Αυτό το θέμα φαίνεται αδιαπραγμάτευτο», πρόσθεσε. «Πώς θα το αντιμετώπιζε το Άμπου Ντάμπι; Θα ψάξει για εναλλακτικές ή θα προσφέρει εγγυήσεις;»
Εάν οι ΗΠΑ κρατήσουν σταθερά μία πολιτική γραμμή για το ζήτημα των F-35, «Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου εγκαταλείποντας το συμβόλαιο ”Huawei 5G” με την Κίνα υπέρ της ένταξής του στο κλαμπ των χωρών που επιχειρούν με τα F-35 για λόγους εθνικής ασφάλειας», δήλωσε ο Σύμβουλος σε Θέματα Ασφάλειας του Κουβέιτ Αλί Αλ Χασίμ. Απαγορεύεται στους παρόχους κινητής τηλεφωνίας του Ηνωμένου Βασιλείου να αγοράζουν νέο εξοπλισμό Huawei 5G μετά τις 31 Δεκεμβρίου ενώ πρέπει επίσης να αφαιρέσουν όλο το κιτ δικτύου 5G της κινεζικής εταιρείας από τα δίκτυά τους έως το 2027.
Σε ένα σαφές μήνυμα πριν από ένα χρόνο, ο πρέσβης στην Ουάσιγκτον, Youssef Al Otaiba, ανέφερε σε tweet: «Δεν έχει υπάρξει ποτέ αναφορά ότι η αμερικανική τεχνολογία κινδυνεύει από πιθανούς αντιπάλους στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Για περισσότερα από 20 χρόνια, οι ΗΠΑ έχουν εμπιστευτεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα την αγορά και τη λειτουργία των F-16, των Patriot, συστημάτων αεράμυνας THAAD και πολλών άλλων προηγμένων αμυντικών συστημάτων που παρέχονται από τις ΗΠΑ».
Η απόκτηση του F-35 δεν είναι απλώς ένα θέμα αναβάθμισης του στρατού των ΗΑΕ. Υπάρχει επίσης ένας σημαντικός παράγοντας κύρους που διακυβεύεται. «Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι ο στενότερος Αραβικός σύμμαχος των ΗΠΑ ενώ παράλληλα εμβαθύνουν την συνεργασία τους και με το Ισραήλ, ενώ παράλληλα μοιράζονται και με τις δύο χώρες κοινές στρατηγικές ανησυχίες και γεωπολιτικές επιδιώξεις. Η ενίσχυση της διαλειτουργικότητας με τους συμμάχους τους αποτελεί επίσης υψηλή προτεραιότητα για τις Ένοπλες Δυνάμεις».
Αποκλειστική Παρουσία Αυτούσιου του Κειμένου Συμφωνίας Μεταξύ ΗΠΑ-ΗΑΕ Συμπεριλαμβανομένων και των Οπλικών Συστημάτων:
“The Government of the United Arab Emirates (UAE) has requested to buy up to fifty (50) F-35A Joint Strike Fighter Conventional Take-Off and Landing (CTOL) aircraft and fifty-four (54) Pratt & Whitney F-135 Engines (up to 50 installed and 4 spares). Also included are Electronic Warfare Systems; Command, Control, Communications, Computer and Intelligence/Communications, Navigational, and Identification (C4I/CNI); Autonomic Logistics Global Support System (ALGS); Operational Data Integrated Network (ODIN); Air System Training Devices; Weapons Employment Capability and other Subsystems, Features, and Capabilities; F-35 unique chaff and infrared flares; reprogramming center access; F-35 Performance Based Logistics; software development/integration; aircraft ferry and tanker support; aircraft and munitions support and test equipment; communications equipment; provisioning, spares and repair parts; weapons repair and return support; personnel training and training equipment; weapon systems software, publications and technical documents; U.S. Government and contractor engineering, technical, and logistics support services; and other related elements of logistical and program support. The total estimated cost is $10.4 billion.”
“The Government of the United Arab Emirates (UAE) has requested to buy up to eighteen (18) Weapons-Ready MQ-9B, Remotely Piloted Aircraft; twenty-five (25) Raytheon Multi-Spectral Targeting Systems-D (MTS-D) EO/IR Sensors; nineteen (19) Lynx AN/APY-8 Synthetic Aperture Radars (SAR) with Ground Moving Target Indicator (GTMI); eighteen (18) RIOTM Communication Intelligence Systems; sixty-six (66) Embedded Global Positioning System/Inertial Navigations Systems (EGI) with Selective Availability Anti-Spoofing Modules (SAASMs); five hundred fifteen (515) AGM-114R Hellfire Missiles; twelve (12) KMU-572 Joint Direct Attack Munitions (JDAM) Tail Kits for 500LB Bombs; four (4) MXU-650 Airfoil Groups for 500LB Paveway II GBU-12; seven (7) MXU-1006 Airfoil Groups for 250LB Paveway II GBU-58; eleven (11) MAU-169 or MAU-209 Computer Control Groups (CCGs) for 250LB/500LB Paveway II GBU-58/GBU-12; six (6) FMU-139 Fuse Systems; twelve (12) MK-82 General Purpose 500LB Inert Bombs; and four (4) GBU-39 Small Diameter Bomb (SDB) Guided Test Vehicle (GTV) Inert Practice Munitions (T-1) with Fuse. Also included are Honeywell TPE-331 turboprop engines; Certifiable Ground Control Stations (CGCS); mobile Satellite Communication Ground Data Terminals (SGDTs); Link-16 KOR-24A Small Tactical Terminals; Automatic Information System (AIS); Rohde & Schwartz UHF/VHF radios; AN/DPX-7 IFF Transponders; Satellite Communication (SATCOM) antennas and modems with USG encryption; Secure SATCOM systems; SeaSpray 7500 maritime radars; SAGE 750 Electronic Surveillance Measures System; KY-100M security voice terminals; KIV-77 Mode 5 IFF cryptographic appliques; U.S. Government Certified Encryption Solution; Rover 6i compatible systems; MQ-9B training simulator; Due Regard Radars (DRR); Electronic Warfare (EW) in-country threat library programming capability; BRU-71A bomb racks; BRU-78/A bomb racks; Hellfire missile rail kits; AN/AWM-103/B Station Stores Test Sets; Common Munitions Built-in-Test Reprogramming Equipment (CMBRE) Plus Block II; Anti-Submarine Warfare (ASW) mission kits, receivers, and acoustic processors; AN/SSQ-36B thermometric sonobuoys; AN/SSQ-53G passive sonobuoys; AN-SSQ-62F active sonobuoys; ASW acoustic operator workstations; weapons loading equipment; initial spare and repair parts; hard points, power, and data connections for weapons integration; DSU-38 Laser Illuminated Target Detector for GBU-54; AN/PYQ-10C Simple Key Loaders; Electronic Intelligence System; weapons integration; support and test equipment; publications and technical documentation; personnel training and training equipment; U.S. Government and contractor engineering, technical, and logistics support services; and other related elements of logistical and program support. The overall total estimated value is $2.97 billion.”
“The Government of the United Arab Emirates (UAE) has requested to buy eight hundred two (802) AIM-120C8 Advanced Medium Range Air-to-Air Missiles (AMRAAM); sixteen (16) AIM-120C8 AMRAAM guidance sections spares; two thousand four (2,004) MK-82 500LB General Purpose (GP) Bombs; seventy-two (72) MK-82 Inert 500LB GP Bombs; one thousand (1,000) MK-84 2,000LB GP Bombs; one thousand two (1,002) MK-83 1,000LB GP Bombs; two thousand five hundred (2,500) Small Diameter Bomb Increment 1 (SDB-1), GBU-39/B, with CNU-659/E Container; eight (8) GBU-39 SDB-1 Guided Test Vehicles; two thousand (2,000) KMU-572 Joint Direct Attack Munition (JDAM) Tail Kit for 500LB Bombs; one thousand (1,000) KMU-556 JDAM Tail Kit for 2,000LB Bombs; one thousand (1,000) KMU-559 JDAM Tail Kit for 1,000LB Bombs; four thousand (4,000) FMU-139 Fuze systems; six hundred fifty (650) AGM-154C Joint Stand Off Weapons (JSOWs); fifty (50) AGM-154E Joint Stand Off Weapons – Extended Range (JSOW-ER); one hundred fifty (150) AGM-88E Advanced Anti-Radiation Guided Missile (AARGM) Tactical Missiles; six (6) CATM-88 AARGM CATMs. Also included are six (6) JSOW-C AGM-154C Captive Air Training Missiles (CATMs); six (6) JSOW-ER AGM-154E CATMs; ARD 446-1B and ARD 863-1A1W Impulse Cartridges; JSOW-C Dummy Air Training Missiles (DATM); JSOW-C Captive Flight Vehicles (CFVs); JSOW-ER DATMs; JSOW-ER CFVs; PGU-23/U training ammunition, encryption devices and keying equipment for test missiles (not for export); Laser Illuminated Target Detector, DSU-38A/B; software delivery and support; AIM-120C Captive Air Training Missiles (CATM) and Airborne Instrumented Units (AIU) Telemetry Sections; missile containers; munitions components; aircraft test and integration support; containers; mission planning; munitions security, storage and training; facility design, construction and quality standards; weapon operational flight program software development; transportation; tools and test equipment; support equipment; spare and repair parts; weapons and aircraft integration support and test equipment; publications and technical documentation; personnel training and training equipment, devices and software; U.S. Government and contractor engineering, technical and logistics support services; site surveys; and other related elements of logistics and program support. The total estimated cost is $10.0 billion.
- 2,500 250-pound-class GBU-39/B Small Diameter Bombs (SDB)
- 2,004 500-pound-class Mk 82 bombs and 2,000 associated Joint Direct Attack Munition (JDAM) kits
- 1,002 1,000-pound-class Mk 83 bombs and 1,000 associated Joint Direct Attack Munition (JDAM) kits
- 1,000 2,000-pound-class Mk 84 bombs and 1,000 associated Joint Direct Attack Munition (JDAM) kits
O Ρόλος των ΗΑΕ στο Πρόγραμμα Κίνα 2025
Το Κινεζικό Κράτος μέσω σειράς κολοσσιαίων γεωοικονομικών επενδύσεων κινείται προς την δημιουργία ενός δικτύου ενοποίησης της Ευρασίας μέσω του Προγράμματος BRI. Έκθεση του Πενταγώνου του 2020 σχετικά με τις στρατιωτικές φιλοδοξίες της Κίνας αναφέρει ότι τα Η.Α.Ε. ήταν μεταξύ των εθνών που η Κίνα «πολύ πιθανότατα ήδη εξετάζει και σχεδιάζει πρόσθετες στρατιωτικές εγκαταστάσεις υλικοτεχνικής υποστήριξης (logistics) στο εξωτερικό». Ορισμένοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ είχαν αναφέρει σε αποκλειστικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal πως υπάρχουν επίσημα στοιχεία ως προς εξέταση σχετικά με την προσπάθεια της Κίνας να οικοδομήσει μια ναυτική βάση στα Εμιράτα. Ταπεινή γνώμη του γράφον η οποία επαληθεύεται και από σειρά αναλύσεων του CSIS Center είναι πως η δημιουργία έχει ήδη ξεκινήσει ανεπίσημα και θα λειτουργήσει μελλοντικά υπό αυτό το ανεπίσημο πρίσμα. Το Πεκίνο έχει συζητήσει την αποστολή εκατοντάδων αξιωματικών στα ΗΑΕ όχι μόνο για συζητήσεις μεταξύ των ομολόγων τους, αλλά και για εκπαίδευση προσωπικού.
Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει ανησυχία για τις πολιτικές-στρατιωτικές δραστηριότητες της Κίνας στον Κόλπο – η οποία συνεργάζεται επίσης με την Σαουδική Αραβία για δημιουργία πυρηνικών εγκαταστάσεων παροχής ενέργειας – κάτι που υποδηλώνει ότι το Πεκίνο έχει μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες στην περιοχή. Σε ένα άρθρο του Μαρτίου 2021 που υπογράφει ο πρέσβης της Κίνας στα Η.Α.Ε. προωθώντας τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, ο Nian Jan σημείωσε ότι «την τελευταία δεκαετία, η Κίνα έστειλε συνολικά 31 μονάδες του στόλου, 100 πολεμικά πλοία και 26.000 αξιωματικούς και στρατιώτες στον Κόλπο του Άντεν αλλά και στα ύδατα στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας για να πραγματοποιήσουν αποστολές συνοδείας εμπορικών πλοίων.”
Η αυξανόμενη εμπορική, τεχνολογική και επενδυτική σχέση Η.Α.Ε.-Κίνας λαμβάνει μεγάλες πολιτικές διαστάσεις καθώς οι ΗΠΑ αλλάζουν την δομή της στρατιωτικής τους παρουσίας στην περιοχή ανέφερε ο κ. Schenker από το Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική Εγγύς Ανατολής. «Αβέβαιοι για την πραγματική στάση της Ουάσιγκτον, οι πολιτικοί ηγέτες των Η.Α.Ε. φαίνεται να συνεχίζουν να οικοδομούν τις σχέσεις τους με Μεγάλες και Περιφερειακές Δυνάμεις της περιοχής, επιδιώκοντας να καλλιεργήσουν τις σχέσεις τους τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με το Πεκίνο».
H ”Άγνωστη” Επιτυχημένη Συνεργασία Μεταξύ Κίνας και ΗΑΕ στον Λιβυκό Εμφύλιο η Οποία δεν Αναλύθηκε στο Βαθμό που Έπρεπε από τις ΗΠΑ.
Η συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Λιβύη παρουσιάζει μια ευκαιρία να επανεξεταστεί ο επιχειρησιακός και στρατηγικός αντίκτυπος των κινεζικών UAV στα σύγχρονα πεδία πολέμου. Δύο γεγονότα ορόσημα διαμόρφωσαν την πρόσφατη ιστορία και τελικά οδήγησαν στην τρέχουσα κατάσταση της Λιβύης: Η πτώση του Μουαμάρ Καντάφι το 2011 και η επακόλουθη αποτυχία της Λιβυκής Πολιτικής Συμφωνίας από το 2015. Στο κενό εξουσίας που προέκυψε, η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) που εδρεύει στην Τρίπολη έχει συμπράξει με τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) που εδρεύει στη Βεγγάζη για τον έλεγχο της χώρας και των πόρων της. Αναγνωρισμένος από τα Ηνωμένα Έθνη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο GNA λαμβάνει επίσης υποστήριξη από την Τουρκία, την Ιταλία και το Κατάρ. Υποστηριζόμενος από τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης (HoR) και υπό την ηγεσία του στρατηγού Khalifa Haftar, ο LNA έχει υποστήριξη από την Αίγυπτο, την Κίνα, την Γαλλία, την Ελλάδα, την Ρωσία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Η σύγκρουση στη Λιβύη έχει στιγματιστεί από την χρήση UAV MALE και από τις δύο πλευρές. Από τον Απρίλιο του 2018 έως τον Νοέμβριο του 2019, περισσότερα από 1.000 χτυπήματα μέσω UAV πραγματοποιήθηκαν στη Λιβύη—με περισσότερα από 800 να πραγματοποιούνται για λογαριασμό του LNA και πάνω από 240 για λογαριασμό του GNA σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη (18 Νοεμβρίου 2019). Η Τουρκία παρείχε στον GNA το σύστημα Bayraktar TB2, ενώ τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα παρείχαν στον LNA το κινεζικής κατασκευής σύστημα Wing Loong II μέσω θυγατρικής στα ΗΑΕ του πρώην ιδιοκτήτη της εταιρείας μισθοφόρων (Blackwater) εν ονόματι Kevin Prince.
Σε σύγκριση με το Bayraktar TB2, το Wing Loong II έχει πλεονεκτήματα σε υψόμετρο πτήσης, εμβέλεια διεξαγωγής επιχειρήσεων, ωφέλιμο φορτίο και ταχύτητα πτήσης. Δεδομένου του μικρότερου μεγέθους, της εμβέλειας και του ωφέλιμου φορτίου του, το Bayraktar TB2 προσφέρει στον GNA ένα περιορισμένο σύνολο αποστολών, όπως παρενόχληση/καταστροφή γραμμών ανεφοδιασμού και χτυπήματα ακριβείας πέριξ των Κέντρων Βάρους του LNA. O LNA, ωστόσο, χρησιμοποίησε το Wing Long II για ένα ευρύτερο φάσμα αποστολών συμπεριλαμβανομένων και επιχειρήσεων ISR.
Μια αναφορά στις 2 Μαΐου 2019 από τον αναλυτή Tom Kington στον ιστότοπο Defense News ανέφερε ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρησιμοποιούν τα κινεζικής κατασκευής Wing Loong RPA για να διεξάγουν χτυπήματα ακριβείας κατά ισλαμιστών μαχητών με σκοπό να υποστηρίξουν τον στρατάρχη Khalifa Haftar. Στην έκθεσή του στις 2 Μαΐου 2019, ο Kington έγραψε ότι, «αεροσκάφη που φωτογραφήθηκαν να κυκλοφορούν πάνω από την πρωτεύουσα της Λιβύης κατά τη διάρκεια νυχτερινών επιδρομών τις τελευταίες ημέρες ήταν πιθανότατα κινεζικά drones Wing Loong II που λειτουργούσαν από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία υποστηρίζουν την προσπάθεια του Χάφταρ να ανατρέψει την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών».
Συμπερασματικά
Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό ασχέτως των οπλικών μας προτιμήσεων η παραπάνω ανάλυση βασίζεται σε αδιάψευστα στοιχειά και των δυο πλευρών που καταδεικνύουν το σύνθετο περιβάλλον δράσης της εξοπλιστικής διπλωματίας. Ταπεινή γνώμη του γράφοντος είναι πως οι σχέσεις Λιβύης-Κίνας δεν έχουν αναλυθεί αρκετά ούτε από την Ελλάδα αλλά ούτε και από τις ΗΠΑ. Υπενθυμίζουμε τις ορδές ΧΙΛΙΑΔΩΝ κινέζων που στάθμευσαν στην Κρήτη μετά την έναρξη του Λιβυκού Εμφυλίου. Ο αλγόριθμος διπλωματικής δράσης των ΗΠΑ μεταξύ της εξίσωσης ΗΠΑ-ΗΑΕ-Κίνα είναι εμφανώς προβληματικός και χαρακτηρίζεται από αρκετά υψηλά ποσοστά λανθασμένης αξιολόγησης της Αμερικανικής Ισχύος.
Δεν είναι σε καμία περίπτωση ορθολογική η σειρά των κινήσεων των ΗΠΑ αλλά και η επιθυμία τους να αποσπάσουν τα ΗΑΕ από τα κινεζικά γεωοικονομικά δίκτυα με τα οποία συνδέονται εδώ και πολλά έτη. Επίσης είτε μας αρέσει είτε όχι, η Κίνα και η Ρωσία έχουν αποκτήσει εδώ και καιρό πρόσβαση σε διαβαθμισμένες πληροφορίες κατασκευής σχετικά με τα F-35 μέσω κυβερνοεπιχειρήσεων (ενδεικτικά αναφέρεται το Σκάνδαλο Lexar, Byzantine Hades και SolarWind) έναντι τόσο του Αμερικανικού ΗΠΑΜ όσο και του Αυστραλιανού. Κινέζοι χάκερ επίσης είχαν πρόσβαση σε δεδομένα για το βομβαρδιστικό stealth B-2, το μαχητικό F-22, όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας με βάση το διάστημα, συστήματα πλοήγησης και παρακολούθησης πυραύλων, καθώς και σχέδια πυρηνικών υποβρυχίων.
Σε καμία περίπτωση το ζήτημα δεν έχει λάβει οριστικές διαστάσεις και η απόφαση που παγώνει την πώληση των F-35 δεν έχει οριστικοποιηθεί. Ως πιο πιθανό σενάριο φαίνεται να εμφανίζεται αυτό της τελικής πώλησης των F-35A στα ΗΑΕ με την προϋπόθεση πως δεν θα χρησιμοποιηθούν στα πεδία επιχειρήσεων της Υεμένης και θα διαθέτουν εντός τους πληθώρα ”Μαύρων Κουτιών” για διασφάλιση αμερικανικών τεχνολογιών αιχμής.
Όπως και να έχει βλέπουμε πως η Γαλλία αξιολόγησε με τεράστια ποσοστά επιτυχίας την συνεργατική δράση Κίνας-ΗΑΕ στον Λιβυκό Εμφύλιο αλλά και τις εξελίξεις στην διαδικασία πώλησης των F-35. Μία συμφωνία για 80 Rafale δεν κλείνεται ούτε μέσα σε μία μέρα ούτε σε έναν μήνα. Οι παρασκηνιακές κινήσεις της Γαλλίας αναμφίβολα κρατούν εδώ και καιρό και απ’ ότι φαίνεται εκ του αποτελέσματος χαρακτηρίζονται από τεράστια ποσοστά μυστικότητας. Ας ελπίζουμε η χώρα μας να παραδειγματιστεί από τα παραπάνω γεγονότα που αναλύθηκαν και να κινηθεί αναλόγως αντιλαμβανόμενη τις τεράστιες ευκαιρίες που παρουσιάζονται εντός ενός χαοτικού και αλληλένδετου Κόσμου.
Συγχαρητήρια για το άρθρο, το οποίο μπαίνει πιο βαθιά σε σχέση με τις συνήθεις τεχνικές αναλύσεις που κάνουμε, σε στυλ “τόσα κιλά σηκώνει το ένα και τόσα το άλλο” ή “τόση εμβέλεια έχει το ραντάρ του ενός και του άλλου”. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πώληση Α/Φ Ραφάλ στα ΗΑΕ ήταν διακαής πόθος των Γάλλων για πάνω από μία δεκαετία, καθώς οι αντίστοιχες προσπάθειες παρουσίασαν σοβαρά σκαμπανεβάσματα. Οι Γάλλοι επιθυμούσαν να επαναλάβουν την επιτυχία που είχαν με τα Μ2000-9, πρότυπο το οποίο αποτελεί μία σοβαρή αναβάθμιση σε σχέση με το αρχικό Μ2000-5 και στο οποίο βασίζεται το δικό μας Μ2000-5 Mk2. Η υψηλή τιμή του Ραφάλ, το γεγονός ότι δεν ήταν πλήρως επιχειρησιακό μέχρι πρότινος (πράγμα το οποίο επετεύχθη με το Standard F3R), καθώς και πιθανότατα άλλοι λόγοι πολιτικής φύσεως, απέτρεπαν την προμήθεια του Ραφάλ από τα ΗΑΕ, πράγμα το οποίο έγινε τώρα. Εν ολίγοις, η υπόψη πώληση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, πέραν της τρέχουσας διπλωματικής συγκυρίας, σε συνεχείς προσπάθειες της γαλλικής πλευράς, για πάνω από δέκα χρόνια.
Αξιότιμε κ. Ζηκίδη, μας τιμάτε με το σχόλιό σας. Θα ήθελα να κάνω μια τοποθέτηση. Αναμφίβολα το Rafale αποτελεί ένα από τα Top3 ΑΦ του δυτικού οπλοστασίου. Είναι ένα πραγματικό ΑΦ πολλαπλών ρόλων το οποίο προσέχθηκε πολύ από τη Dassault. Φαίνεται οτι οι Γάλλοι έχουν αφήσει πίσω τις όποιες αγκυλώσεις τους ταλαιπωρούσαν στο παρελθόν και αποφάσισαν να το εξελίξουν και να το εξοπλίσουν όπως θα έπρεπε. Θα τολμήσουμε να πούμε μάλιστα οτι το Rafale ήταν μπροστά από την εποχή του (εκτοπίζοντας έτσι το εξαιρετικό Mirage 2000 το οποίο εν τέλη αδικήθηκε από τη μαμά εταιρεία), για αυτό και οι πωλήσεις του εκτοξεύτηκαν την τρίτη δεκαετία της υπάρξεώς του. Η απουσία περιορισμών στη χρήση και η ευελιξία πιστοποίησης και άλλων εκτός των γαλλικών όπλων και απαρτίων στο ΑΦ (δρόμο που άνοιξαν οι Ινδοί) καθιστά το Rafale ένα πραγματικό γεωστρατηγικό παράγοντα για χώρες οι οποίες θέλουν να αναλάβουν ρόλο χωρίς περιορισμούς και χωρίς να ρισκάρουν τις σχέσεις τους με τη δυτική συμμαχία κοιτώντας προς τα ρωσικά όπλα. Έχω συνεχώς το νού μου σε κάτι που είπε ο Επσγός Καραβίδας στο Λάμπρο Καλαρρύτη ο οποίος μίλησε για τον “άξονα των Rafales”. Στα του οίκου μας τώρα, πολύ θα ήθελα να δω να επιχειρούν 24 Rafales με 96 Meteors και 3 Belhara με 96 Aster 30 στον άξονα Κρήτη – Απόστολος Αντρέας.
Συγχαρητήρια
Σας ευχαριστούμε και πάλι.