Όταν χαράξει της λευτεριάς ο ήλιος
εις τα άγια χώματα Κερύνειας, Καραβά,
κι όταν καμπάνες χαρούμενες σημάνουν
εις την Αμμόχωστο, στον Άγιο Λουκά,
κι Καρπασία λουσμένη μες τα μύρα
τη λευτεριά της τραγουδήσει φανερά,
τότε θα πάψεις καρδιά μου να ματώνεις
και σεις ματάκια μου θα κλαίτε από χαρά.
Όταν χαράξει της λευτεριάς ο ήλιος
κι χωρισμένη Πατρίδα μου στα δυο,
ένα κομμάτι και πάλι ξαναγίνει
τότε το δάκρυ θα στερέψει το πικρό
και γλυκό δάκρυ τη θέση του θα πάρει
και με παλμό θα ψάλλει η καρδιά
ώ Κύπρος, Κύπρος γλυκιά μου συ Πατρίδα
δεν έχεις μάθει να ζεις μεσ’ τη σκλαβιά.
Όταν χαράξει της λευτεριάς ο ήλιος
τα μισοφέγγαρα θα σβήσουν στη στιγμή
και εις τα χώματά σου Κύπρος τα αγιασμένα
η Γαλανόλευκη για πάντα θα στηθεί.
Κι εγώ θα τραγουδήσω τη χαρά σου
στου Πενταδάκτυλου την πιο ψηλή κορφή
για να την πάρει τη φωνή μου το αγέρι
και ως την Πόλη κι ως τον Πόντο ν’ ακουστεί
π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας
Ιερέας