Γράφει ο Γεώργιος Νησιώτης.
200 χρόνια μετά, η Ελληνική Επανάσταση συνεχίζεται…
Λυπάμαι που είμαι αναγκασμένος να γράψω ένα τέτοιο άρθρο. Λυπάμαι που μετά από τόσα χρόνια ιστορίας και πολιτισμού, η Ελλάδα δεν έχει βρει την θέση της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Λυπάμαι που μετά από 200 χρόνια ελευθερίας και ανεξαρτησίας, οι Έλληνες δεν αισθάνονται ελεύθεροι και δεν είναι ανεξάρτητοι, ούτε σαν έθνος, ούτε σαν πολίτες, ούτε σαν άνθρωποι. Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, αν το έθνος τους είχε μία τόση σημαντική επέτειο κλείνοντας 200 από την εθνική του ανεξαρτησία και την εθνική του επανάσταση, θα το γιόρταζε με διθυραμβικές εορτές και η χρονιά αυτή θα ήταν άκρως φαντασμαγορική και πανηγυρική ανάλογα το πολιτιστικό υπόβαθρο του λαού και ανάλογα το πολιτικό μήνυμα που θα ήθελε να περάσει στους γηγενείς και στους αλλογενείς η εκάστοτε ηγεσία του τόπου.
Κάθε ιστορικό γεγονός άλλωστε, είτε πρόκειται για επανάσταση, είτε για εισβολή, είτε για κρίση, χρωματίζεται πάντοτε από τον πολιτικό παράγοντα. Είναι ξεκάθαρα θέμα πολιτικής αποφάσεως σύμφωνα με την πολιτική ιδεολογία των κυβερνώντων. Η πολιτική απόφαση της κυβέρνησης να ορίσει ως υπεύθυνη της Επιτροπής ’21 την Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη προδίδει το ήθος της, το κύρος της και την υποβάθμιση του ιστορικού αυτού γεγονότος, τόσο για τον Ελληνισμό όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο, μιας και η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε η πρώτη εθνική επανάσταση στην Ευρώπη με σκοπό την εθνική ανεξαρτησία από τον ξένο ζυγό με γνώμονα την πίστη και την ελευθερία. Οι τραγικές καρικατούρες που πλαισίωσαν την Γιάννα μας, η οποία μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, εξαφανίστηκε στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα, προδίδουν την πολιτική εκμετάλλευσης της ιστορικής επετείου από το δεξιό κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και την πολιτική υποβάθμισης της Ελληνικής Παλιγγενεσίας από τους γνωστούς κύκλους από-εθνικοποιημένων ”διανοητών” και ”επιστημόνων” και εξαρτημένων από ιδεολογικές αγκυλώσεις και σκοτεινά οικονομικά συμφέροντα.
Η Ανεξαρτησία που έγινε εξάρτηση!
Ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων Αγωνιστών του ’21 είχε φωτεινές σελίδες δόξας και ηρωισμού, αλλά και αρκετές σελίδες φθόνου και διχασμού. Η αλήθεια πως οι Έλληνες της τότε εποχής αποφάσισαν να φέρουν εις πέρας έναν ηράκλειο άθλο αντιμετωπίζοντας μία καταρρέουσα μεν αλλά ισχυρή και πολυάριθμη δε, αυτοκρατορία. Λαμβάνοντας υποσχέσεις και λιβελλογραφήματα από τους Ευρωπαίους, βρέθηκαν πολλές φορές μόνοι τους και εγκαταλελειμμένοι μπροστά στις ορδές βαρβάρων με τα τυφέκια τους και τα σπαθιά τους. Προς τιμή τους, πολλοί Ευρωπαίοι Φιλέλληνες εγκατέλειψαν την εύπορη και πλουσιοπάροχη ζωή τους και κατέφθασαν στην Ελλάδα μέσα στο κίνημα του φιλελληνισμού και ρομαντισμού που επικρατούσε στην Ευρώπη ώστε να σταθούν δίπλα στα μάρμαρα του Παρθενώνα και να πολεμήσουν μαζί με τους Γραικούς κάτω από το φως του ελληνικού ήλιου και ανάμεσα στις σκιές του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή. Σε αυτούς αξίζει ένα υπέρμετρο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Υπάρχει όμως και το πολιτικό κομμάτι πίσω από τις στρατιές φιλελλήνων που στάλθηκαν στην Ελλάδα. Πρόκειται ασφαλώς για τους επαγγελματίες ”Φιλέλληνες”, οι οποίοι λειτούργησαν σαν πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών, όπως ακριβώς συνέβη σχεδόν 195 χρόνια μετά, με τους επαγγελματίες ”Αλληλέγγυους” και τις Μ.Κ.Ο. Aπό τη στιγμή που οι Βρετανοί δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και η Οθωμανική Αυτοκρατορία οδηγούταν προς την αποσύνθεση της, αποφάσισαν να επέμβουν προς όφελος των Ελλήνων εξεγερμένων για δύο βασικούς λόγους:
πρώτον, για να εκμαιεύσουν την ελληνική επανάσταση προς όφελος τους και να την κατευθύνουν προς τα εκεί που επιθυμούσαν,
και δεύτερον, για να δημιουργήσουν ένα εξαρτημένο και θνησιγενές κρατίδιο στην Ανατολική Μεσόγειο, το οποίο θα λειτουργεί σύμφωνα με τις βρετανικές εντολές και θα συμπλέει με τα βρετανικά συμφέροντα και ταυτόχρονα θα υπάρξει και ως ανάχωμα μπροστά στις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Ρωσίας στην περιοχή.
Κανένα ευρωπαϊκό κράτος και καμία βασιλική αυλή, από την Βρετανία μέχρι την Ρωσία, δεν επιθυμούσε η Ελλάδα να καταστεί ένα ισχυρό και ανεξάρτητο κράτος διότι θα δημιουργούσε μία νέα πραγματικότητα στην Ευρώπη και τον κόσμο και θα καθιστούσε τον δικό της γεωπολιτικό χώρο από πεδίο μαχών σε πεδίο ενότητας και τον ελληνοβυζαντινό της πολιτισμό ως ανταγωνιστή του ευρωπαϊκού εκμηδενίζοντας τον. Η δολοφονία του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια στα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα από ελληνικό χέρι αλλά από γαλλοβρετανικά χρήματα, μαρτυράει το πρόωρο τέλος της Ελληνικής Ανεξαρτησίας.
Η Ελλάδα έπρεπε να αναγεννηθεί για να πεθάνει στα χέρια των ξένων κι όχι των Οθωμανών. Από την Βασιλεύουσα στην πρωτεύουσα!
Μία σημαντική πληροφορία που μας αποκρύβουν στα σχολεία της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας είναι ότι η Ελληνική Επανάσταση έγινε για να απελευθερωθεί το έθνος. Δεν μας μαθαίνουν όμως ότι το έθνος τότε ήταν εξαπλωμένο στις δύο όχθες του Αιγαίου, διατηρώντας τις πατρογονικές του εστίες από την Αυλώνα και το Δυρράχιο μέχρι την Σμύρνη και την Τραπεζούντα. Η επανάσταση του 1821 δεν έγινε για να απελευθερωθούν οι Πελοποννήσιοι και οι Στερεοελλαδίτες αλλά ξεκίνησε από την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα, την Ρούμελη, για να εξαπλωθεί σε όλον τον ελληνικό χώρο και όπου υπάρχουν Έλληνες και σκλάβοι, κατά τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου, με σκοπό την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης.
Οι Έλληνες αγωνιστές δεν ήταν κοντόφθαλμοι και ”ρεαλιστές” σαν τους πολιτικούς της τότε εποχής και της τωρινής, που βαφτίζουν αυθαίρετα τον δοσιλογισμό και την υποχωρητικότητα ως Real Politik και πολιτική του εφικτού, τα αποτελέσματα των οποίων τα γνωρίσαμε στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Οι άνδρες του 1821 ήταν θερμοί πατριώτες, ιδεαλιστές και ελεύθερα πνεύματα. Σκοπός της Ελληνικής Επανάστασης δεν ήταν η δημιουργία ενός μικρού κρατιδίου, όπου οι κάτοικοι τους θα απολάμβαναν κάποια προνόμια και θα λάμβαναν επιδοτήσεις από το κράτος, αλλά η ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ως μία νέα Ελληνική Ομοσπονδία κατά πρότυπα της Χάρτας του Βελεστινλή εις το όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και του τελευταίου Βασιλέα της Πόλης, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ας μη κοροϊδευόμαστε! Η επανάσταση απέτυχε! Και φρόντισαν οι ξένοι γι’ αυτό και οι Έλληνες τοποτηρητές και καθοδηγητές, Μαυροκορδάτος και Κωλέττης.
Μία επανάσταση κρίνεται επιτυχημένη από τον σκοπό της κι όχι από το κίνητρο της.
Ο σκοπός υπήρξε αναμφισβήτητα ιερός, το αποτέλεσμα όμως κατέληξε ανίερο από τις ανίερες πράξεις του εμφύλιου πολέμου και του εθνικού διχασμού.
Οι Έλληνες Αγωνιστές, εγωιστές και θερμόαιμοι δεν άντεξαν στον πειρασμό και στις βουλές των πολιτικών ανταγωνισμών και κράτησαν το σκήπτρο της Διχόνοιας παρακούοντας τον εθνικό μας ποιητή, Διονύσιο Σολωμό. Η δημιουργία ενός κρατιδίου με πρωτεύουσα την Αθήνα, δεν ξεπρόβαλλε μόνο μέσα από την ρομαντική ποίηση και τις φαντασιώσεις των Ευρωπαίων ποιητών και ζωγράφων αλλά και μέσα από τα γεωπολιτικά σχέδια των κρατών και των συμφερόντων τους. Η Ελλάδα έπρεπε να γίνει ένα κράτος πλήρως εξαρτημένο από την Ευρώπη, περιορισμένο στην γωνία της Χερσόνησου του Αίμου, ανάμεσα σε Αθήνα και Σπάρτη, προσπαθώντας να μιμηθεί τους Αρχαίους Έλληνες και λησμονώντας τους Βυζαντινούς Έλληνες, εγκαταλείποντας το ελληνικό όραμα για μία νέα βυζαντινή ”αυτοκρατορία” με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη και μετατρέποντας το σε μία ελλαδίτικη στείρα ιδέα, η οποία θα μας ταλαιπωρεί για 2 αιώνες, ενός ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμένου κράτους με πρωτεύουσα την Αθήνα.
”Μόνο που οι Ευρωπαίοι ξέχασαν να μας διδάξουν πως η Αθήνα ήταν ναυτική υπερδύναμη στην εποχή της και κατάφερε να βουλιάξει σχεδόν μόνη της τον περσικό στόλο και πως όταν η δημοκρατία του ”ενός ανδρός αρχή” υπέπεσε σε δημαγωγία οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο και στην κατάρρευση του τότε γνωστού ελληνικού κόσμου.
”Τουρκοκρατία – Δημοκρατία, βίοι παράλληλοι!
Οι Οθωμανοί υποχώρησαν αλλά οι Τούρκοι παρέμειναν. Παρέμειναν ως είδος πολιτικής διακυβέρνησης του τόπου και του λαού αλλά και ως εχθρός στην απέναντι όχθη του Αιγαίου. Οι Έλληνες που γνώριζαν πολύ καλά πώς να διοικούνται κοινοτικά, μπερδεύτηκαν όταν έπρεπε να κινούνται κοινοβουλευτικά. Το κοινοβουλευτικό σύστημα, γεννημένο στην Βρετανία με σκοπό την εμφύτευση του στις αποικίες της βρετανικής αυτοκρατορίας και με σκοπό την υπονόμευση της εθνικής ενότητας και την υποκίνηση των ξενοκίνητων πολιτικών δυνάμεων στις ξένες χώρες λειτούργησε σαν ιός που φυτεύεται εντός του ανθρώπινου οργανισμού και απλώς περιμένεις να ακολουθήσει τη φυσική του πορεία με την έκθεση του σε εξωτερικά ερεθίσματα και οδηγώντας τον σε κατάπτωση και αποσταθεροποίηση. Οι κοτζαμπάσηδες μετατράπηκαν σε βουλευτές. Οι κάτοικοι γίνανε ψηφοφόροι. Οι τοπάρχες εξελίχθηκαν σε περιφερειάρχες. Και οι ιεράρχες έμμισθοι υπάλληλοι.
Η εκλογή του εκάστοτε πρωθυπουργού αποτελεί μία απλή διαδικασία τυπικής ψηφοφορίας με σκοπό την νομική νομιμοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος, το οποίο έχει προαποφασιστεί από τα εγχώρια κέντρα εξουσίας και επιρροής και από τις διεθνείς δυνάμεις ανάλογα το ιστορικό πλαίσιο και τον επιδιωκόμενο στόχο, πολιτικό, γεωπολιτικό ή οικονομικό. Ο ραγιάς παρέμεινε ραγιάς, μόνο που αντί να παρακαλάει τον Τούρκο, τώρα γλείφει τον βουλευτή και τον πολιτικάντη για μία χάρη ή για ένα ρουσφέτι. Το ελλαδικό κράτος σαν να γεννήθηκε από τερατογέννηση μάνας Τουρκάλας και μπαμπά Ευρωπαίου, ενδιαφέρεται μόνο για την περισυλλογή φόρων και δασμών, αδιαφορώντας πλήρως για την πνευματική και πολιτιστική εξύψωση του έθνους και για την διεκδίκηση των εθνικών και ιστορικών του δικαιωμάτων και ζητιανεύοντας ψήφους σαν κράτος – ικέτης (προσφιλής στάση των δημοκρατών διεθνώς) από τους ψηφοφόρους του και χρήματα από τους ξένους ”εταίρους” σαν μια φτηνή βαλκανική πόρνη.
Επομένως, όπως και στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, για να παραμείνει κάποιος στην Ελλάδα, έπρεπε να είναι ή προσκυνημένος στον Τούρκο ή εξεγερμένος, δηλαδή ή θα παίξει τον ρόλο ρου ραγιά ή τον ρόλο του αρματωλού και του κλέφτη, ειδάλλως όλα τα ελεύθερα πνεύματα, οι μορφωμένοι άνθρωποι και οι δημιουργικοί και ανήσυχοι μετανάστευαν στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο διότι η σκλαβιά περιόριζε τις δυνατότητες τους, έτσι και στα γκρίζα χρόνια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας για να επιβιώσει κάποιος οφείλει να είναι ή υποταγμένος στην κομματοκρατία ή απαθής σε ότι συμβαίνει γύρω του. (εδώ η δημοκρατία δημιούργησε ένα νέο είδος ανθρώπου τον Homo Apathicus)
Κι από τη στιγμή που ο νέος και η νέα δεν θέλουν να παίξουν το παιχνίδι του κοινοβουλευτισμού, μιας και αν θέλεις να αναρριχηθείς πολύ ψηλά στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία, θα χρειαστεί να ξέρεις καμιά δεκαριά ”σημαντικά” πρόσωπα και να έχεις ολίγον καταγωγή ή αιματολογική σχέση με ένα από τα τρία πολιτικά τζάκια που κυβερνούν αυτόν τον τόπο από την απελευθέρωση της πατρίδος μας από τους Γερμανούς, και δεν μπορούν να παίξουν τον ρόλο του επαναστάτη και του αρματωλού διότι δεν υφίσταται σοβαρό αντιστασιακό κίνημα στον ελλαδικό χώρο ή συνειδητοποιημένη επαναστατική νοοτροπία από μέρους του ελληνικού πληθυσμού, τότε παίρνουν τον δρόμο προς την Ευρώπη μαζί με τα πτυχία τους και την αξιοπρέπεια τους.
Ο Τούρκος παρέμεινε, μέσα μας ως ραγιάς που σκύβει το κεφάλι, έξω μας ως βουλευτής και ”αντιπρόσωπος” του λαού που μας εξαπατάει και απέναντι μας ως αιώνιος εχθρός που μας απειλεί.Συμβουλές προς επαναστατημένους
Σε περίπτωση που το προγονικό αίμα μιλήσει στις φλέβες των Ελλήνων και θυμηθεί να βαδίσει λίγο στα χνάρια των αθάνατων ηρώων του ’21, παραδίδω τις εξής τρεις απλές προτροπές συμβουλευτικού χαρακτήρα με βάση την γνώση της ιστορίας και της εμπειρίας:
1. MHN πιστέψετε ποτέ σε νέους ”ηγέτες” και ”σωτήρες”!
Αν εμφανιστεί σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο ή σε κάποιο αεροδρόμιο, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι απεσταλμένος της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας ή των Η.Π.Α.
Ο πραγματικός ηγέτης θα διακριθεί μέσα από τις κακουχίες και τις δοκιμασίες του έθνους και θα αναδυθεί μέσα από τον εθνικό αγώνα!
2. ΜΗΝ ακολουθήσετε ποτέ κάποιο νέο κόμμα!
Όλα τα κόμματα εν Ελλάδι υπήρξαν ξενοκίνητα από την γέννηση τους στην ξενόφερτη κοινοβουλευτική δημοκρατία που μας φύτεψαν.
Η αληθινή δράση βρίσκεται στην αυτοοργάνωση και στην συλλογικότητα, στις λαϊκές κινήσεις και στους πατριωτικούς συλλόγους και μόνο μέσα από την ατομική δράση και την προσωπική ευθύνη μπορεί να σωθεί το έθνος και η πατρίδα!
3. ΜΗΝ αναμένετε καμία τάξη ή κάστα ανθρώπων να βγει μπροστά στον αγώνα, διότι όλες έχουν κατακερματιστεί και έχουν εγκλωβιστεί στα μικροσυμφέροντα του κλάδου τους και στις δολοπλοκίες των συνδικάτων τους.
Η μόνη τάξη που υφίσταται πλέον είναι η εθνική τάξη, αυτή δηλαδή στην οποία ο Έλληνας και η Ελληνίδα ανήκουν συνειδητώς, συναισθηματικώς και βιολογικώς από την πρώτη μέρα της γέννησης τους.
Επίλογος
Δυστυχώς, η επέτειος του έθνους για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση έμελλε να έχει στο τιμόνι της πατρίδος τον απόγονο του ”γαλλικού” τότε κόμματος και του τωρινού ”γερμανικού” κόμματος για πρωθυπουργό. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα είχε διοργανωθεί μία σειρά εκδηλώσεων, ομιλιών, διαλέξεων, παραστάσεων, αναπαραστάσεων, δημοσίων εκθέσεων και καλλιτεχνικών διαγωνισμών. Στη Ρωσία, π.χ. θα είχαν βγει στον κινηματογράφο τουλάχιστον δέκα διαφορετικές ταινίες για το 1821 αν ήταν η δική τους επανάσταση, ενώ στην Τουρκία π.χ. θα είχαμε αναπαραστάσεις μαχών, στιγμών και γεγονότων σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας αν ήταν αυτή η επαναστατημένη χώρα.
Η ”δημοκρατική” κυβέρνηση της πατρίδος μας όμως, κατάφερε να υποβαθμίσει το κοσμοϊστορικό γεγονός της Ελληνικής Επανάστασης σε μία τοπική εορτή κλειστού τύπου μόνο για ”εκλεκτά” μέλη της κοινοβουλευτικής υπόδουλης ”αριστοκρατίας” και να αποκόψει τον ελληνικό λαό από την ιερή αυτή χρονική στιγμή εκμεταλλευόμενη βεβαίως, την ”πανδημία” και την ”υγειονομική” κρίση την οποία η ίδια καλλιέργησε. Κατά ένα ειρωνικό τρόπο, η Ελλάς μετά τα 100 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (1921) βρέθηκε να χάνει τον ανατολικό της πνεύμονα και την ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας βιώνοντας την χειρότερη τραγωδία στην νεώτερη ιστορία της, την Μικρασιατική Καταστροφή. Και μετά από 200 χρόνια, οι Έλληνες βρεθήκαμε να είμαστε και πάλι σκλαβωμένοι οικονομικά στους Γερμανούς, απειλούμενοι γεωπολιτικά από τους Τούρκους και υποταγμένοι κοινωνικά στις κυβερνήσεις που επέβαλλαν οι ξένες δυνάμεις και το διεθνές πολιτικοοικονομικό σύστημα στερούμενοι την αίσθηση ελευθερίας και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης όπως και τότε…Πως τα φέρνει όμως έτσι η ζωή;
Ο νεκροθάφτης του Ελληνισμού του 1921 τυγχάνει να είναι ο ιδεολογικός απόγονος του τωρινού νεκροθάφτη του ελληνικού έθνους το 2021!!!
Εύχομαι από τα βάθη της ελληνικής ψυχής μου και με κάθε χτύπο της καρδιάς μου, αυτός ο επίλογος που γράφω να είναι και ο τελευταίος επίλογος της τραγελαφικής προδοτικής και ανθελληνικής δημοκρατίας που μας γονατίζει εδώ και δύο αιώνες σαν έθνος και σαν οντότητα. Το 1821 οι Έλληνες επαναστάτησαν διότι ήταν στο πλευρό τους οι ιερείς και οι δάσκαλοι, οι έμποροι και οι ναυτικοί, οι λόγιοι και οι αγρότες.
Σήμερα, οι Έλληνες οφείλουν να επαναστατήσουν και πάλι, αν θέλουν να γίνουν επιτέλους ελεύθεροι σαν έθνος και ανεξάρτητοι σαν κράτος.
Η επανάσταση συνεχίζεται, αυτή τη φορά όχι κατά των Τούρκων αλλά κατά των ελληνόφωνων ραγιάδων.
Η επανάσταση συνεχίζεται όχι για να πάρουμε την Πόλη και την Σμύρνη, την Τραπεζούντα και την Καππαδοκία, αλλά για να πάρουμε πίσω την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και την Κρήτη, την Μακεδονία και το Αιγαίο, για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας και την αξιοπρέπεια μας!
Το σύνθημα παραμένει επίκαιρο και αληθινό όσο ποτέ:
”Ελευθερία ή Θάνατος!!!”