Γράφει ο Γιάννης Ν. Καστελιανός
(ykastelianos@gmail.com)
ΕΛΛΑΔΑ – ΤΟΥΡΚΙΑ: ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΜΙΑΣ ΔΙΑΜΑΧΗΣ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (ΜΕΡΟΣ Α) *
Στο περιοδικό μας θα γίνει μια προσπάθεια προσέγγισης του προβλήματος με την Τουρκία παραθέτοντας γεγονότα και αναλύοντας τα ψύχραιμα και με γνώμονα τα αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα. Μια σειρά απο άρθρα θα φιλοξενηθούν στα επόμενα περιοδικά, αρχής γενομένης με το παρόν, το οποίο θα καταπιαστεί με το θέμα αρχίζοντας απο την μεταπολεμική φθάνοντας στο παρόν και το μέλλον. Σε επόμενο άρθρο θα εξεταστεί η κατάσταση του πρόσφατου παρελθόντος, απο τη επανάσταση του 1821 εως την Συνθήκη της Λωζάνης. Στο τελευταίο άρθρο θα εξεταστεί το απώτερο παρελθόν απο την μάχη του Ματζικέρτ το 1071, όπου πρωτοεμφανίστηκαν τα πρώτα οθωμανικά φύλα εως τα προεπαναστατικά χρόνια. Τα άρθρα αυτά θα προσπαθήσουν να συνοψίσουν τα ιστορικά γεγονότα αναλύοντας τα αίτια και άλλες παραμέτρους, οι οποίες έχουν επηρεάσει / επηρεάζουν / θα επηρεάζουν τις καταστάσεις στις σχέσεις των δυο χωρών. Οι απόψεις που θα παρατεθούν είναι προϊόν προσωπικής έρευνας εν τω χρόνω και εκφράζουν μόνο τον γράφων και όχι την σύνταξη του περιοδικού ή το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών.
Οι οθωμανοί παγιωμένα από όταν εμφανίστηκαν έχουν επιδοθεί σε αμέτρητες ληστρικές επιδρομές, χωρίς καμία αιδώ, πολλές φορές εκδιώκοντας ντόπιους πληθυσμούς, αντικαθιστώντας τους με δικούς τους ή στην καλύτερη περίπτωση επιδιώκοντας τον βίαιο εξισλαμισμό τους. Αυτό έχει γίνει σε διάφορα σημεία της Βαλκανικής, πχ στην Βοσνία, ανατολική Βουλγαρία, Κρήτη. Το ίδιο έκαναν και στην Κύπρο. Κατόπιν, με πάτημα τους Τουρκοκύπριους, σκηνοθέτησαν την κατάπτυστη εισβολή το 1974 δημιουργώντας ενα ψευδοκράτος ανδρείκελο, το οποίο καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει αναγνωρίσει. Το έδαφος προετοιμάζονταν με υπομονή από χρόνια. Έτσι αποδεικνύεται το πόσο διορατικά έπραξε ο Βενιζέλος με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, κάτι τρομερά επώδυνο για τους ανταλλαχθέντες, αλλά προσοδοφόρο για το σύνολο του Έθνους. Σε τι βόμβα θα εξελίσσονταν αυτό εν τω χρόνω, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια, αλλά σίγουρα να υποθέσουμε με ασφάλεια. Το ίδιο θα γίνονταν και στην Κρήτη με τους τουρκοκρητικούς. Οι τουρκοκρητικοί ήταν η γάγγραινα της Κρήτης, η οποία όπως και στην Κύπρο θα εξελίσσονταν σε ακρωτηριασμό. Να θυμηθούμε οτι πρωτοστάτησαν στις σφαγές χιλιάδων αμάχων στα Χανιά και Ηράκλειο στα τέλη του 19ου αιώνα. Προκαλούν μεγάλη έκπληξη οι εκάστοτε πρωτοβουλίες που έχουν γίνει να επανασυνδεθούν με το τόπο μας. Να θυμίσουμε οτι αρκετές οικογένειες τουρκοκρητικών έμειναν και βαφτίστηκαν στην Κρήτη κατά τον καιρό της ανταλλαγής. Ποιοι έφυγαν; Όσοι δεν ήταν αποδεχτοί απο τους ντόπιους. Μήπως όσοι είχαν αίμα στα χέρια του;
METAΠΟΛΕΜΙΚΑ ΕΩΣ ΤΟ 1980
Μεταπολεμικά τα γεγονότα αρχίζουν από το άνανδρο πογκρόμ του 1955 στην Πόλη, τα λεγόμενα Σεπτεμβριανά. Μια είδηση η οποία προφανώς ήρθε απο την κεντρική εξουσία, μετέδωσε ψευδώς οτι το σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη κάηκε ηθελημένα. Συνέπεια; Κατευθυνόμενο πλήθος χιλιάδων άνανδρων κατέστρεψε χιλιάδες μαγαζιά, λοιπές επιχειρήσεις, εκκλησίες, σκότωσε Ρωμιούς. Συνέπεια; Άλλο ένα σχέδιο από τα πολλά που έχουμε απο την Τουρκία, που με πρόφαση κάτι άλλο σπάει συμφωνίες βάφοντας με αίμα τα χέρια της. Η εξαφάνιση των Ρωμιών της Πόλης. Όπως αναφέρει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών: «(Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, 1923) περισσότεροι από 130.000 Έλληνες μειονοτικοί παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο… Σήμερα, έχουν απομείνει στην Τουρκία λιγότεροι από 3.500 Έλληνες μειονοτικοί». Ωσάν άλλη αγέλη λύκων με αιμοβόρα ένστικτα, ένα προσωπείο που πάμπολλες φορές έχουν φορέσει οι γείτονες στο παρελθόν, μέσω των κατευθυνόμενων ορδών τους, προέβησαν σε ανήκουστες πράξεις. Δεν χαρακτηρίζεται έτσι όλος ο πληθυσμός. Όμως τα παραδείγματα πολλά: Σφαγή στα Χανιά, στο Ηράκλειο τέλη του 19ου αιώνα, Μεσολόγγι, Χίο και Ψαρά 1822, οι κατευθυνόμενες από την κεντρική εξουσία σφαγές στην Σμύρνη, Μικρά Ασία και Πόντο, οι οποίες είχαν κατάληξη την Γενοκτονία του Ελληνισμού. Άλλος ένας στόχος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής επετεύχθη. Μέχρι λίγα χρόνια πριν έσφαζαν καρπούζια στην Σμύρνη και τα πετούσαν στην θάλασσα. Υπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες οιτ κατά την είσοδο του τουρκικού στρατού στην Σμύρνη, υπήρξαν χιλιάδες θάνατοι και βιασμοί αμάχων, βίντεο με στρατιώτες να πυροβολούν αμάχους που τρέχουν να σωθούν. Ως φαίνεται ο τούρκικος λαός είναι περήφανος γι αυτές τις φρικαλεότητες του στρατού τους. Αναλύοντας το σύνολο των γεγονότων, η αναθεωρικότητα είναι ηλίου φαεινότερη από τότε, για όποιον μπορεί συνδέσει το παζλ.
Μετά τα Σεπτεμβριανά, ακολουθεί ο αγώνας της ΕΟΚΑ με αρχηγό τον Ήρωα των Ηρώων «Διγενή» Γρίβα (με ανδραγαθήματα στο Αλβανικό και Μικρασιατικό μέτωπο), μετά την ανεξαρτητοποίηση της Κύπρου από την αγγλική κατοχή. Τα γεγονότα είναι απανωτά και βάρβαρα. Καίριο ρόλο παίζει και η τρισκατάρατη διχόνοιας της Φυλής μας. Θα έρθει το αμφιλεγόμενο πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, το οποίο θα δώσει την πρόφαση για την εισβολή, η οποία ως φαίνεται χρόνια σχεδιάζονταν. Η κατάπτυστη πράξη της εισβολής συνδυάστηκε με την κακοποίηση χιλιάδων αμάχων. Δημιουργήθηκε ένα ψευδοκράτος το οποίο έχει αναγνωριστεί μόνο απο τον εισβολέα. Ούτε η ιερή πράξη του σεβασμού των αιχμαλώτων, αξία μέγιστη απο την αρχαιότητα, δεν έγινε σεβαστή. Δεκάδες χιλιάδες αιχμάλωτοι σκοτώθηκαν και θάφτηκαν ομαδικώς. Παρόμοιες πρακτικές βλέπουμε και είδαμε πρόσφατα απο το ISIS, το οποίο πάμπολλες οι δημοσιεύσεις για την υποστήριξη του απο την Τουρκία… Αυτοί είναι η τούρκικη κουλτούρα και αναλόγως πρέπει να προσεγγίζουμε την κεκαλυμμένη πολιτική τους.
Η δεκαετία του 1980 παγίωσε τον αναθεωρητισμό τους. Από τότε αρχίζουν να μην αναγνωρίζουν το Δίκαιο των Θαλασσών που συντάχθηκε από τον ΟΗΕ το 1982 και έχουν ήδη αρχίσει να πετούν τα αεροπλάνα τους πάνω από το Αιγαίο, αγνοώντας την συνθήκη της Λωζάνης. Η Συνθήκη της Λωζάνης λέει ευθαρσώς οτι κάθε νησί ή νησίδα πέραν των 3 μιλίων απο τις τουρκικές ακτές ανήκει στην Ελλάδα. Η Τουρκία χρησιμοποιώντας Θουκυδίδειες τακτικές έχει καταφέρει να βάλει στο τραπέζι ζητήματα που απέχουν παρασάγγας από την Συνθήκη της Λωζάνης.
Η πολιτική Παπανδρέου το 1980 είναι σθεναρά αντίθετη σε αυτόν τον αναθεωρητισμό δίνοντας έως και εντολή να βυθίσουν ένα ερευνητικό που είχε βγει στο Αιγαίο για έρευνες. Αυτό διαδέχτηκε την αναίτια υποχωρητικότητα μας τα επόμενα χρόνια, η οποία κορυφώθηκε την τραγική νύχτα των Ιμίων, όπου ευθαρσώς ανήκουν στην Ελλάδα από την παράδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Παρόμοια υποχωρητικότητα παρατηρούμε και τα επόμενα χρόνια. Αυτό συνδυάζεται με μια υστέρηση στην ανανέωση των αμυντικών εξοπλισμών, απαξίωση της αμυντικής βιομηχανίας, μεγάλα σκάνδαλα υπεξαιρέσεων κρατικών χρημάτων, τραγικά νούμερα υπογεννητικότητας. Στην αντίπερα όχθη συνεχώς αυξάνονται οι αμυντικές δαπάνες και στηρίζονται η αμυντική βιομηχανία, με ένα πληθυσμό συνεχώς αυξανόμενο. Εν ολίγοις παρατηρούμε μια πλήρη ανικανότητα της πολιτικής εξουσίας να διαβάσει τις εξελίξεις που έρχονται και επαρκώς να τοποθετήσει την χώρα στρατηγικά.
Η Ελληνική πολιτική σκηνή μετά το Πολυτεχνείο ενώ αναλώνονταν στον δίπολο πολιτικό διχασμό, θέτοντας τις βάσεις της μελλοντικής χρεοκοπίας, νοιαζόμενοι πως θα βολέψουν και τις πέτρες στο δημόσιο, κατασπαταλώντας χρήματα της ΕΕ με αλόγιστες σπατάλες, ο γείτονας έθετε τις βάσεις της ανάκαμψης του. Μετά από τόσα χρόνια κρίσης υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι τα απαιτούμενα μαθήματα αυτοκριτικής έχουν παρθεί. Οι Έλληνες, οι οποίοι από παλιά είναι συνηθισμένοι στα δύσκολα εκεί είναι που τα πάμε καλά. Είναι απαραίτητο αυτό στις μέρες μας σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις. Όπως έχουμε κάνει και το παρελθόν θα είμαστε οι νικητές όντας στο άρμα των αυτών.
* Στο επόμενο άρθρο θα αναλύσουμε το παρών και το μέλλον της διαμάχης.