Γράφει ο Γιάννης Μαραγκούλης
Είναι ανάγκη, περισσότερο παρά ποτέ σήμερα, να επισημαίνονται σημαντικά γεγονότα, όχι για ιστορικό ρομαντισμό θα πουν κάποιοι, αλλά για προβληματισμό, επανεξέταση καταστάσεων και φρονηματισμό. Πρέπει αυτή η διαδικασία να επαναλαμβάνεται, έστω και εάν αποδεικνύεται μάταιη,έστω και εάν τον Έγελο έχει αποδειχτεί ότι το μόνο που διδάσκει η Ιστορία, είναι ότι δεν διδασκόμαστε τίποτα από την Ιστορία.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, που αποτελεί και το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, είναι μετά την Σταύρωση, η μεγαλύτερη ανθρώπινη συμφορά που έχει συμβεί στην Χριστιανοσύνη. Φτωχή θεολογία έχω σπουδάσει… Η Σταύρωση ήταν το αναπόφευκτο προοίμιο της Αναστάσεως. Είναι όμως μία χαρακτηριστική εικόνα που μεταφέρει τα συναισθήματα των χριστιανών της εποχής.
Σήμερα, περισσότερο από μισή χιλιετία αργότερα, φέρνοντας στην μνήμη το συγκεκριμένο γεγονός, αν κάποιος είναι Δυτικοευρωπαίος, ή δηλώνει Ευρωπαίος, μπορεί ακόμη να ζαρώνει από ντροπή όταν θυμάται πως αυτός ο προμαχώνας, με όλα τα ψεγάδια, του ευρωπαικού πολιτισμού, της παρακαταθήκης, της θρησκευτικής παράδοσης και κουλτούρας παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του στην Χριστιανοσύνη για βοήθεια αφέθηκε από την υπόλοιπη Ευρώπη να εξαφανιστεί μέσα στα αδίστακτα και ανοικτά σαγόνια ενός τότε απάνθρωπου έθνους, που έγινε η έδρα της κτηνώδους δύναμης ενώ η Δύση παρακολουθούσε απαθής το Θέαμα!!!
Την ίδια στιγμή σήμερα που ο πρόεδρος Ερντογάν όχι μόνο διατυμπανίζει για την πολιτιστική υπεροχή και το ανθρώπινο πρόσωπο έναντι της Δύσης αλλά και με μία έπαρση, αλαζονική διάθεση και αδίστακτη συμπεριφορά επιχειρεί να επιβάλλει την δήθεν δημοκρατική Τουρκία στους κόλπους της Ευρωπαικής Ένωσης χρησιμοποιώντας τους πάντες και τα πάντα. Δυστυχώς η ζωή μας έχει αποδείξει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αλλάζουν μόνο οι προθέσεις τους έτσι και οι γείτονες μας Τούρκοι με την τακτική τους όσα χρόνια και εάν περάσουν αποδεικνύουν τον κανόνα αυτό.
Σε μία εποχή που,υπό την επίφαση μίας φιλίας και συνεργασίας με την γείτονα χώρα, επιχειρούνται επιτηδευμένες, αλλά και απροσχημάτιστες αλώσεις, κομψές η και άκομψες τόσο σε διπλωματικό επίπεδο όσο και σε επιχειρησιακό-στρατιωτικό, κάθε επέτειος παίρνει για όλους μας χαρακτήρα συναγερμικό ….