Στο 2ο μέρος της ανάλυσης μας, θα ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα εν υπηρεσία μη επανδρωμένα συστήματα των Τ.Ε.Δ, προκειμένου να κλείσει ο κύκλος αυτός.
Το 1ο μέρος της ανάλυσής μας μπορείτε να το βρείτε εδώ:
HERON:
Οι Τ.Ε.Δ παρέλαβαν τα 2 πρώτα από τα 10 Heron από την Ι.Α.Ι το Δεκέμβριο του 2008, την εποχή που οι σχέσεις των δυο χωρών ήταν στα καλά τους. Η συμφωνία προέβλεπε τα συστήματα να φέρουν οπτικά συστήματα τουρκικής κατασκευής τα οποία όμως στην πράξη αποδείχτηκαν βαρύτερα από το προβλεπόμενο με αποτέλεσμα οριμένοι φάκελοι αποστολών των HERON να μείνουν εκτός των επιχειρησιακών σχεδιάσεων.
Εν τούτοις όμως, η ASELSAN προχώρησε σε βελτίωση των οπτικών συστημάτων και σε συνδυασμό με την τοποθέτηση τουρκικού ισχυρότερου κινητήρα το πρόβλημα λύθηκε και πλέον τα HERON της τουρκικής αεροπορίας επιχειρούν κανονικά. Μάλιστα, στην πρόσφατη Ελληνοτουρκική κρίση του καλοκαιριού «έγραψαν» πολλές ώρες παρατήρησης και αναγνώρισης καθώς δεν έχουν τη δυνατότητα να φέρουν οπλικό φορτίο.
Οι απώλειες του τύπου είναι δυο, κατ’ άλλους τρία αεροχήματα που σημαίνει οτι στις τάξεις της τουρκικής αεροπορίας υπηρετούν 7 με 8 αεροχήματα του τύπου.
ΑΝΚΑ A/B/I/S:
Λαμβάνοντας πολλά στοιχεία από τα ισραηλινά Heron που αποκτήθηκαν το 2008, η κρατική εταιρεία Τ.Α.Ι ανέλαβε να βγάλει τις Τ.Ε.Δ από τη δύσκολη θέση που προέρχονταν από την άρνηση των Αμερικανών να τους παραδώσουν Predators και Reapers.
Προχώρησε έτσι στην ανάπτυξη του ΑΝΚΑ, σύστημα το οποίο αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη πρόταση σε μη επανδρωμένη τουρκική πλατφόρμα, καθώς την παρούσα φάση πετάει και επιχειρεί σε τρείς εκδόσεις:
- ΑΝΚΑ Β (η αντίστοιχη έκδοση με το ΤΒ2)
- ΑΝΚΑ Ι (αερόχημα για αποστολές ELINT and COMINT )
- ΑΝΚΑ S (δορυφορική καθοδήγηση που του προσδίδει αυτονομία 1.000+ χλμ)
Οι παραγγελίες για τις διάφορες εκδόσεις του ΑΝΚΑ από τις Τ.Ε.Δ ήταν 40 αεροχήματα την περίοδο 2011-2018. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν τα 10 συστήματα που αρχικά παρήγγειλε η Αίγυπτος, παραγγελία που με τον ερχομό του Al Sisi στην εξουσία τελικά ακυρώθηκε, αλλά θεωρείται σίγουρο πως αποκτήθηκαν από τις ΤΕΔ ή τη ΜΙΤ.
Συνολικά παραδόθηκαν 50 αεροχήματα διαφόρων εκδόσεων που υπηρετούν στην Αεροπορία (ANKA – S) , το Ναυτικό (ANKA -B) Καθώς και τη ΜΙΤ ( ANKA – I)
Από την ιστοσελίδα dronewars (δείτε εδώ) πληροφορούμαστε πως από το Σεπτέμβριο του 2012 ως και το Μάρτιο του 2020 έχουν απολεσθεί 5 αεροχήματα.
Εκτιμάται πως ο εν υπηρεσία αριθμός ΑΝΚΑ είναι περί τα 45 αεροχήματα. Ενώ λόγω της ανάπτυξης του πολύ ισχυρότερου Anksungur (ΑΝΚΑ – 2), θεωρούμε πως ο αριθμός που θα πρέπει να συνυπολογίζεται στα ισοζύγια των δυνάμεων είναι τα 45 αεροχήματα.
VESTEL KARAYEL SU:
Το 2016 εντάχθηκαν σε υπηρεσία 10 με 15 τέτοια συστήματα , τα οποία μάλιστα κατάφεραν να εξαχθούν στη Σαουδική Αραβία. Φέρει ίδιου τύπου κατευθυνόμενες βόμβες (ΜΑΜ C και MAM L) με τα ΑΝΚΑ Β και ΤΒ 2.
HAROP / HARPY / MINI HARPY:
Η Τουρκία ήταν από τις πρώτες χώρες που απέκτησαν τα περιφερόμενα πυρομαχικά (ή καμικάζι drones), όπως έχουν αποκαλεστεί, της Ισραηλινής ΙΑΙ τα οποία πραγματικά αποτελούν πολλαπλασιαστές ισχύος. Τα συγκεκριμένα μη επανδρωμένα με την ακτίνα δράσης των 200 χλμ, προρυθμίζονται από το χειριστή ώστε να κατευθυνθούν και να υπερίπτανται πάνω από την περιοχή περιπολίας. Έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν αυτόματα τους στόχους τους ή να λαμβάνουν εντολές από το χειριστή. Παρέχουν επίσης τη δυνατότητα ακύρωσης της αποστολής και επιστροφής στη βάση. Επιπλέον τα HARPY έχουν τη δυνατότητα να σκανάρουν την περιοχή περιπολίας και να εντοπίζουν εχθρικά ραντάρ στα οποία επιτίθενται.
Είναι χαρακτηριστικό πως στο Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάχ) από ένα σημείο και μετά τα αρμένικα Α/Α συστήματα λειτουργούσαν τα ραντάρ τους όχι σε συνεχή βάση, αλλά ανα τακτά χρονικά διαστήματα προκειμένου να αποκρυφτούν από τη δράση των ΤΒ2, χτυπήθηκαν όμως από τα HAROP/HARPY τα οποία εντόπισαν την εκπομπή και τους επιτέθηκαν.
Ο ακριβής αριθμός τέτοιων συστημάτων που αποκτήθηκαν από την Τουρκία δεν είναι γνωστός, όμως η πληροφορία αυτή είναι απαραίτητο να ζητηθεί από τους φίλους πλέον, ισραηλινούς καθώς και οι τρόποι αντιμετώπισής τους.
STM Kargu I / II:
Ανήκουν κι αυτά στην κατηγορία των περιφερόμενων πυρομαχικών. Η αρχική παραγγελία περιλάμβανε 500 drones Kargu I / ΙΙ από την τουρκική εταιρεία STM, με τα 356 από αυτά να έχουν παραδοθεί. Απ’ ότι φαίνεται υπήρξε και επαναληπτική παραγγελία αλλά τα στοιχεία είναι συγκεχυμένα. Στις ανοιχτές πηγές δεν υπάρχουν δεδομένα για τον ακριβή αριθμό που έχουν χρησιμοποιηθεί, αλλά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο drone είναι μικρών διαστάσεων (φορητό), προσδίδει τη δυνατότητα μαζικής παραγωγής. Συνεπώς, η αναπλήρωση των αριθμών δεν αποτελεί πρόβλημα.
Η ακτίνα δράσης των drones αυτών είναι περί τα 5 χλμ και μπορούν να λειτουργήσουν κατά μόνας ή ενταγμένα σε σμήνος. Έχουν ωστόσο περιορισμούς πτήσεως λόγω καιρικών συνθηκών. Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι ένας χειριστής μπορεί να καθοδηγήσει μέχρι 24 drones υπό μορφή σμήνους.
Με βάση τις ανακοινώσεις της κατασκευάστριας εταιρείας, η δεύτερη γενιά (Kargu II) θα χαρακτηρίζεται από τη χρήση τεχνιτής νοημοσύνης με την οποία τα drones κατά τη διάρκεια της περιπολίας τους πάνω από την περιοχή ευθύνης θα ανταλλάσσουν δεδομένα μεταξύ τους και θα διαλέγουν στόχους. Προορίζονται για χρήση εναντίον συγκεντρώσεων προσωπικού και λόγω του μικρού μεγέθους τους, ένα σμήνος των 24 είναι δυνατόν να φέρεται και από ένα όχημα μεγέθους “καναδέζας”.
BAYRAKTAR MINI DRONE και SERCE 1/2:
Επιπλέον των οπλισμένων μη επανδρωμένων υπάρχουν σε υπηρεσία στις ΤΕΔ μεγάλος αριθμός αναγνωριστικών drones BAYRAKTAR MINI DRONE (παραγγέλθηκαν 500 οχήματα το 2006) και Serce 1 ( άγνωστος αριθμός) τα οποία προφανώς έχουν χορηγηθεί στα τμήματα επιπέδου Τάγματος / Λόχου και κάτω, προκειμένου να εξασφαλίζουν στον Διοικητή μια πιο σωστή τακτική εικόνα.
Στο 3ο μέρος, θα αναλυθούν τα μη επανδρωμένα συστήματα που πρόκειται να εισέλθουν σε υπηρεσία (βάσει προγραμμματισμού ) εντός του 2021.